پس خداوند به آدم و حوا فرمود: «وَ لاَ تَقْرَباَ هَذِهِ الشَّجَرَةَ» به این شجره نزدیك نشوید. این‌كه می‌فرماید نزدیك نشوید، یعنی از آن نخورید، و چون مقدمة خوردن، میل است در واقع فرمود: میل به این شجره نداشته باشید. زیرا این یك قاعده است به اندازه‌ای كه به كثرات نظر كنید به مشكل می‌افتید. می‌خواهد بفرماید جنس نظام الهی این‌چنین است كه نزدیكی به آن شجره، خروج از بهشت را به همراه دارد، مثل نزدیکی به کثرت که خروج از وحدت را به همراه دارد. پس این‌كه می‌گوید: «وَ لاَ تَقْرَباَ هَذِهِ الشَّجَرَةَ» یعنی ای آدم و حوا و ای همه مردان و زنان! و به عبارت دیگر ای انسان در بهشت به صورت‌های ملكوتی كثرت نزدیك نشو و اگر نزدیك شدی به زحمت می‌افتی، در نتیجه در زمین قرار خواهی گرفت و زمینی می‌شوی در حالی‌كه می‌توانی آسمانی بمانی، و اگر نزدیك شدی، دیگر جایگاهت زمین خواهد بود و در واقع ظالم می‌شوی، به اعتبار ظلم به خود. علامه طباطبایی(ره) می‌فرمایند:
«این ظلم، ظلم به خود است، مثل تشنگی و گرسنگی و عریانی، كه همه آنها در نتیجه نزدیكی به آن درخت به‌وجود آمد و با این امتحان برای خودِ آدم هم روشن شد كه باید در زمین زندگی كند و در زمین بمیرد».
در واقع به آدم و آدمیت فهمانده شد كه تو آنچنانی كه به شجره نزدیك می‌شوی و به زمین هبوط می‌كنی، یعنی جنس تو نزدیكی به زمین است و وجهی داری كه مطابق آن وجه زمین را انتخاب می‌كنی و لذا آدم به عنوان آدمیت به شجره نزدیك شد.