آیه و ترجمه
وَ مَا أَصبَکُمْ یَوْمَ الْتَقَی الجَْمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنِینَ(166)
وَ لِیَعْلَمَ الَّذِینَ نَافَقُوا وَ قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا قَتِلُوا فی سبِیلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا قَالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالاً لاتَّبَعْنَکُمْ هُمْ لِلْکفْرِ یَوْمَئذٍ أَقْرَب مِنهُمْ لِلایِمَنِ یَقُولُونَ بِأَفْوَهِهِم مَّا لَیْس فی قُلُوبهِمْ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بمَا یَکْتُمُونَ(167)
ترجمه:
166 - و آنچه (در روز احد) در روزی که دو دسته (مؤمنان و کافران) با هم نبرد کردند به شما رسید به فرمان خدا (و بر طبق قانون علیت) بود و برای این بود که مؤمنان شناخته شوند.
167 - و نیز برای این بود که کسانی که راه نفاق پیش گرفتند شناخته شوند آنها که به ایشان گفته شد:((بیائید و در راه خدا نبرد کنید یا (لا اقل) از حریم خود دفاع نمائید گفتند اگر ما میدانستیم جنگی واقع خواهد داد، از شما پیروی می کردیم (اما می دانیم جنگی نمی شود) آنها در آن هنگام، به کفر نزدیکتر بودند تابه ایمان؛به زبان خود چیزی می گویند که در دل هایشان نیست! و خداوند از آنچه کتمان می کنند،آگاهتر است.
تفسیر: