اگر انسان فهمید كه خداگونه است، خدا گونه زیست كردن برای او مشكل نخواهد بود، و شوریدن بر هر نارسایی كه راه جان او را به فراخنای حیات برین میبندد برای او عین زندگی است. دعوت به قیامی كه آیه «اِنَّما اَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ، اَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی»(149) به آن دعوت مینماید، معنای زندگی میگردد، و نمیتواند بهطور جمعی یا فردی به قیام قیّوم هستی، در سراسر زندگی قائم نباشد، چنین انسانی، انسان نشسته و فرو رفته و خاكستر شده نیست، انسان ایستاده و قیام كرده است، در همه جا و همه وقت و در مقابل همه موانع.
بخت جوان یار ماست، دادن جان کار ما است
قافلهسالار ما، فخر جهان مصطفی است