آیه
وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِىُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَن بَعْضٍ فَلَمَّانَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنبَأَكَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِىَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ
ترجمه
و آن گاه كه پیامبر به بعضى از همسرانش سخنى را به راز گفت، پس چون آن زن، راز را (به دیگرى) خبر داد و خداوند، (افشاى) آن را بر پیامبر ظاهر ساخت، و پیامبر بعضى (از افشاگرىهاى آن زن را به او) اعلام و از بیانِ برخى اعراض نمود. پس چون به آن زن خبر داد، (زن) گفت: چه كسى تو را از این خبردار كرد؟ پیامبر فرمود: خداوند داناى خبیر به من خبر داد.
پیام ها
1- زن باید رازدار باشد تا همسرش بتواند اسرارش را به او بگوید. «و اذ أسرّ النّبىّ الى بعض ازواجه»
2- بیان برخى مطالب براى تمام افراد خانواده، ضرورتى ندارد. «الى بعض ازواجه»
3- آبروى افراد خطاكار را حفظ كنید و نام آنها را نبرید. «بعض ازواجه... نبّأت به»
4- زنان پیامبر، معصوم نبودند، زیرا رازدار آن حضرت نبودند. «اسرّ النّبى... نبّأت»
5 - پیامبر اسلام نیز گرفتار مسائل خانوادگى بود. «اسرّ النّبى... نبّأت به»
6- خداوند به پیامبرش عنایت ویژه دارد و مشت كسانى را كه نسبت به پیامبر وفادار نیستند باز مىكند. «نَبّأت به... اظهره اللّه»
7- رهبر جامعه نباید از مسائل داخلى وخانوادگى خود غافل باشد. «اظهره اللّه علیه»
8 - خداوند از طریق غیب، پیامبرش را آگاه مىكند. «اظهره اللّه علیه»
9- لغزشها را به خود افراد بگویید نه دیگران. «عرّف بعضه»
10- در مدیریّت، گاهى تغافل و سعه صدر لازم است. «و اعرض عن بعض»
11- تمام لغزشهاى خطاكاران را به رخ آنان نكشید. «و اعرض عن بعض»
12- آن كه اسرار دیگران را سرّى فاش مىكند، احتمال بدهد كه سرّ او نیز فاش شود. «نبّأت به... نبّأها به»
13- سرچشمه علم انبیا، علم الهى است. «نبّأنى العلیم الخبیر»
14- منبع خبر و خبردهنده، باید عالم و خبیر باشد. «نبّأنى العلیم الخبیر» (خبرى قابل ارزش و استناد است كه بر پایه علم و آگاهى باشد.)
15- افشاگرى خداوند نشانه حضور و نظارت او و ایمان به حضور خداوند علیم و خبیر، مىتواند انسان را از هرگونه گناه و توطئه باز دارد. «العلیم الخبیر»