آیه
فَأَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَآؤُمُ اقْرَءُواْ كِتَابِیَهْ
إِنِّى ظَنَنتُ أَنِّى مُلاَقٍ حِسَابِیَهْ
فَهُوَ فِى عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ
فِى جَنَّةٍ عَالِیَةٍ
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ
كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ هَنِیئاَ بِمَآ أَسْلَفْتُمْ فِى الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ
ترجمه
پس هر كس كه نامه عملش به دست راستش داده شود، (شادى كنان) مىگوید: بیائید كتاب مرا بخوانید.
من مىدانستم كه با حساب خودم رو به رو خواهم شد.
پس او در زندگى رضایت بخشى است.
در بهشتى برین.
كه میوههایش در دسترس است.
به خاطر اعمالى كه در دوران گذشته انجام دادهاید، بخورید و بیاشامید و گوارایتان باد.
نکته ها
«هاؤم» اسمى است كه معناى امر دارد، یعنى بیایید. «قُطوف»، جمع «قَطف»، میوه چیده شده یا آماده چیدن است.
«ظن» در امور دنیوى، باورى همراه با شك است ولى در امور اخروى به معناى اطمینان است. «اسلفتم» از «اسلاف»، تقدیم چیزى است كه امید مىرود بهتر از آن برگردد.
هر انسانى در قیامت نامه و پروندهاى دارد و نامه خوبان به دست راستشان داده مىشود. شاید آنچه در سوره واقعه به نام اصحاب یمین مىخوانیم همین گروه باشند.
مراد از علوّ در «فى جنّة عالیة» ممكن است علوّ مقامى باشد نه مكانى.
در قیامت هم نعمت مادى است و هم روحى، راضى بودن انسان، نعمت روحى و بهشت برین نعمت مادى است.
«هنیئاً» از سوى خداوند، كامیابى را افزونتر و گواراتر مىكند. در قرآن چهار مرتبه كلمه «هینئاً» بكار رفته كه سه بار آن براى نعمتهاى بهشتى است.
پیام ها
1- در قیامت، پرونده عمل هر كس را در اختیارش مىگذارند. «اوتى كتابه»
2- خداوند در قیامت، بر اساس پرونده مكتوب و مستند، مردم را محاكمه و كیفر و پاداش مىدهد. «اوتى كتابه»
3- نه یقین، بلكه حتّى ظنّ و گمان به وقوع قیامت، مىتواند انسان را كنترل كند. «انّى ظننت انّى ملاق حسابیه»
4- قیامت، دوره برداشتِ دانههایى است كه در دنیا كاشته شده باشد. «بما اسلفتم فى الایّام الخالیة»
5 - علاقه به كشف كمالات، امرى فطرى است وتا قیامت وجود دارد. «هاؤم اقرؤا كتابیه»
6- اگر ایمان به حساب و كتاب سبب تقوا و پرهیز از لذّتهاى حرام دنیوى و محرومیتهاى موقّت مىشود، در عوض زندگى در بهشت، كاملاً رضایت بخش خواهد بود. «فى عیشة راضیة فى جنّة عالیة»