آیه
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ
وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ
أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ
ترجمه
چهرههایى در آن روز درخشانند
خندان و شادمانند
و چهره هایى در آن روز، غبار (غم) بر آنها نشسته.
و تیرگى و سیاهى، چهره آنان را پوشانده است.
اینان همان كافران بدكردارند.
نکته ها
«مستبشرة» با خبر شدن از مطلب شادى كه از آن بشره و پوست صورت شكفته شود. «غَبرة» و غُبار به معناى گرد خاك فرونشسته برچیزى است. «قَترة»، دود سیاهى است كه برمىخیزد و «رهق» به معناى فراگرفتن و پوشاندن است.
این آیات، مردم را در قیامت به دو دسته تقسیم مىكند: اهل سعادت و اهل شقاوت، كه هر دو گروه با سیما و چهرهشان شناخته مىشوند. چون صورت انسان، آئینه سیرت اوست و شادى و غم درونى او در چهرهاش ظاهر مىگردد.
این سوره با چهره درهم كشیدن در دنیا آغاز و با چهره دود آلوده شدن در قیامت پایان مىیابد. «عَبَس....تَرهقُها قتره»
«كَفرة» جمع كافر و «فَجرة» جمع فاجر است. اولى اشاره به فساد عقیده دارد و دومى اشاره به فساد عمل.
پیام ها
1- معاد جسمانى است. «وجوه یومئذ...»
2- چهره باز و خندان یك ارزش است. «مسفرة، ضاحكة»
3- خندههاى قیامت، بر اساس بشارت به آیندهاى روشن است. «ضاحكة مستبشرة»
4- آلودگى به گناه در دنیا، سبب آلودگى چهره در قیامت مىشود. «ترهقها قَتره اولئك هم الكَفَرةُ الفجرة»
5 - كفر، سبب ارتكاب گناه و فسق و فجور است. «الكفرة الفجرة»
6- صورتِ اهل ایمان و تقوا، شاد و خندان است. (به قرینه اینكه صورتِ اهل كفر و فجور، دود آلود است) «وجوه یومئذ مسفرة... وجوه یومئذ علیها غبرة»
7- از بهترین شیوههاى تبلیغ، مقایسه است. «وجوهٌ... وجوهٌ»
8 - گناه، باعث مىشود كه چهره پاك الهى انسان، با نقابى زشت و سیاه پوشیده شود. «علیها غَبرة ترهقها قترة»