این سوره سى و شش آیه دارد و در مكّه نازل شده است، گرچه بر اساس برخى روایات، آیات اولیه آن مدنى است.
نام سوره، برگرفته از آیه اول است و به معناى كم فروشان مىباشد.
این سوره با هشدار به كم فروشان آغاز مىشود و ریشه آن را باور نداشتن روز قیامت برمىشمرد.
سرگذشت فاجران گنهكار و متجاوز و برخورد آنان با آیات الهى، كه بیانگر زنگار گرفتگى دلهاى آنهاست، بخش دیگرى از آیات این سوره را تشكیل مىدهد.
البتّه بیان نعمتهاى جاودان و شادى و سرور بهشتیان، نور امید را در دل مؤمنان روشن مىسازد و آنان را در برابر نیش و نوشهاى مجرمان دلدارى مىدهد تا در اثر تحقیر و استهزاى آنان اندوهگین نشوند.
براساس روایات، قرائت این سوره در نماز، امنیّت از عذاب را در روز قیامت به دنبال دارد و خداوند او را از نوشیدنىهاى طهور بهشتى سیراب مىسازد.**تفسیر نورالثقلین.***