سوره شمس، پانزده آیه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام آن برگرفته از آیه اول است كه با سوگند به خورشید آغاز مىشود.
بیشترین سوگندهاى قرآن، به صورت پشت سر هم در این سوره آمده است كه با یازده سوگند پیاپى بر خورشید وماه، روز و شب و آسمان زمین، بر ارزش و اهمیّت تزكیه نفس، تأكید مىورزد.
مضمون این سوره آن است كه انسان با الهام خدایى، كار نیك را از كار زشت تشخیص مىدهد و اگر بخواهد رستگار شود، باید باطن خود را تزكیه كند و با انجام كارهاى نیك، آن را رشد و پرورش دهد و گرنه از سعادت محروم مىماند.**تفسیر المیزان.***
آنگاه به عنوان شاهد، داستان قوم ثمود را ذكر مىكند كه به خاطر تكذیب پیامبرشان حضرت صالح و كشتن شترى كه معجزه الهى بود، به عذابى سخت گرفتار شدند.