این سوره، چهل و چهار آیه دارد و از سورههاى مكّى است، گرچه آیات اولیه آن در مدینه نازل شده است.
نام سوره، برگرفته از آیه سوم است و به معناى محل عروج فرشتگان در آسمانها مىباشد.
همانند دیگر سورههاى مكّى، محور آیات این سوره، پیرامون معاد و انذار مشركان و مخالفان است. حالات كافران در قیامت و صفات و ویژگىهاى بهشتیان و دوزخیان، بخش دیگرى از آیات این سوره را تشكیل مىدهد.
البتّه آیات اولیه سوره درباره نزول عذاب در دنیاست كه یكى از منكران ولایت حضرت علىعلیه السلام گرفتار آن شد و به هلاكت رسید و تفصیل ماجرا در ذیل آیه اول آمده است.