این سوره نوزده آیه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام آن برگرفته از آیه اول و به معناى شكافته شدن آسمان است.
همچون دیگر سورههاى مكّى، محور این سوره، قیامت و حالات مردمان در آن هنگامه هولناك است. حوادث عظیمى كه در پایان دوران جهان و در آستانه قیامت رخ مىدهد، فرشتگانى كه مأمور ثبت اعمال انسانها در دنیا هستند، عاقبت نیكان و بدان و گوشهاى از مشكلات آن روز، بخشهاى مختلف این سوره را تشكیل مىدهد.
براى تلاوت این سوره در نمازهاى واجب و مستحب، فضیلتهایى وارده شده كه بیانگر نیاز دائمى انسان به تذكّر و توجّه است تا از قیامت غفلت نكند و به دنیا دل نبندد.