این سوره، هفده آیه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام سوره برگرفته از آیه اول است و به معناى كوبنده مىباشد.
محور مطالب این سوره دو چیز است: یكى هشدار نسبت به معاد و دیگرى نعمت قرآن و جایگاه والاى آن.
توجّه دادن انسان به منشأ وجودىاش كه آبى پست و ناچیز بوده است، زمینه پذیرش قدرت لایزال الهى بر آفرینش دوباره انسان و حضور او در دادگاه رسواگر قیامت را فراهم مىآورد و اینها همه برگرفته از وحى صادق آسمان است كه مخالفان آن را شوخى مىپندارند، در حالى كه قطعى و حتمى است و هرچه كافران علیه آن توطئه كنند، به خودشان بازمىگردد.