این سوره سى آیه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام آن برگرفته از آیه اول و به معناى سپیده دم است.
همانند دیگر سورههاى مكّى، آیات آن، كوتاه و كوبنده و انذار دهنده است.
این سوره بخشهاى متعددى دارد كه با سوگند به زمانهایى همچون شب، سحر و سپیده دم آغاز مىشود و با اشاره به سرگذشت اقوامى طغیان گرو سركش ادامه مىیابد.
سنّت آزمایش و ابتلا از سوى خداوند و عكس العملهاى متفاوت انسان در برابر آن و همچنین حضور انسان در دادگاه قیامت و اظهار حسرت و پشیمانىِ ناپاكان و ابراز خشنودى در رضایتِ پاكان، ادامه آیات این سوره را تشكیل مىدهد.