حالا می‌خواهند اساسی‌ترین حرف خود را با مجاهدان دیروز كه امروز گرفتار سستی شده‌اند، بزنند، می‌فرمایند:
312 - «فَمَجَجْتُمْ ما وَعَیْتُمْ»؛ یعنی شما با این شیوه‌ای كه پیشه كردید، آنچه را كه برای خود به‌دست آورده بودید چون آب دهان بیرون انداختید، شما با این سستی‌ها دیگر چه افتخاری برای خود باقی گذاردید، چه افتخاری برایتان خواهد ماند كه در صحنه امتحان امروز، با پشت‌كردن به اسلام و ولایت نتوانستید آن را حفظ كنید، گذشتة شما دیگر به چه كار شما می‌آید.
313 - «وَ دَسَعْتُمُ الَّذی تَسَوَّغْتُمْ»
314 - « فَاِن تَكْفُرُوا اَنْتُمْ وَ مَنْ فِی‌الْاَرْضِ جَمیعاً فَإِنَّ اللهَ لَغَنِیٌّ حَمیدٌ»؛ آنچه فرو برده بودید، بیرون ریختید و مسیر كفر پیشه كردید در حالی‌كه اگر شما و همة اهل زمین كافر شوید خودتان ضرر می‌كنید، كه خدا غنی و حمید است. درست است كه برای اسلام زحمت كشیدید، ولی اكنون در حالی‌كه توان دفاع از اسلام و ولایت را دارید، دست از دفاع برداشته‌اید، و لذا آن زحمات دیروزتان نیز بی‌ارزش شد، مثل كسی كه غذای مقوّی را خورده باشد، ولی قبل از این‌كه هضم بدنش شود آن را استفراغ كند.
حضرت زهرا(س) جامعه را متوجّة چالشی بسیار ظریف می‌كنند كه پیرمردی ظاهر‌الصلاح را می‌آورند و علی(ع)،آن دانا به اَسرار اسلام را حذف می‌كنند و چنین فریب ظریفی را به مردم تحمیل می‌نمایند و آنهایی هم كه باید اعتراض كنند، فقط نظارت می‌كنند، حتّی می‌بینی اكثر شمشیر‌زنان دیروز، در چنین شرایطی متوقّف می‌شوند، چراكه تا دیروز هر وقت مجاهدان دست به شمشیر می‌بردند در مقابل خود كافر و مشرك می‌دیدند و حالا در مقابل خود شیخ كهن‌سالی را كه ادعای اسلامیت دارد، می‌بینند و حالا فاطمه(س) می‌گوید باید مثل دیروز به‌پا خیزید و با چنین جریانی مقابله كنید و این بن‌بست تاریخی را بشكنید، وگرنه همة زحمات گذشته‌تان بر باد خواهد رفت. آری؛ در چنین جبهه‌ای قرارگرفتن كار مشكلی است، ولی در موقعی مشكل و خطرناك است كه فاطمه(س) كه خدا و رسول‌خدا متذكّر عصمت او شده‌اند جلودار چنین جبهه‌ای نباشد.
چه كسی متوجّه است كه این فرد ظاهر‌الصلاح بدون آن كه خود متوجه باشد، همان نقشی را ایفا خواهد كرد كه دیروز دشمنان اسلام می‌خواستند عملی سازند، جز فاطمه(س) ؟ و چه كسی جرأت مبارزه با چنین جریانی را به خود می‌دهد جز فاطمه(س) ؛ این سخن علامه طباطبایی«رحمةاللهعلیه» كه ممكن است قبلاً هم خدمتتان عرض كرده باشم را عنایت بفرمایید كه می‌فرمایند:
«تاریخ گواه است كه منافقان در زمان حیات رسول خدا(ص) بسیار حضرت را اذیت می‌كردند و حتّی نقشة قتل پیامبر خدا(ص) را كشیدند و تا آخر عمرِ آن حضرت هم از پای ننشستند، ولی بعد از رحلت آن حضرت و با بر سر كار آمدن ابابكر، دیگر هیچ مخالفتی با حاكمان وقت از خود نشان نمی‌دهند. حالا این مسئله چند حالت باید داشته باشد، یا با رحلت رسول خدا(ص) همه منافقان هم مردند، و یا همه‌شان مؤمن شدند و یا نظامی به صحنه آمد كه موافق نظر آن‌ها بود و لذا مزاحمتی نباید برای آن ایجاد كنند»(145)
و حضرت زهرا(س) روی همین‌نكته دست می‌گذارند كه شما نباید به شخص ابابكر بنگرید و احساس امنیّت كنید، بلكه باید به جریانی بنگرید كه از آن طریق پا به صحنة تاریخ اسلام می‌گذارد و اسلام را از پایه ویران می‌كند و لذا در ادامة سخن خود به آیه 8 سوره ابراهیم(ع) اشاره می‌كنند كه می‌فرماید: «فَإِنْ تَكْفُرُوا اَنْتُمْ وَ مَنْ فِی‌الْاَرْضِ جَمیعاً فَإِنَّ اللهَ لَغَنِیٌّ حَمیدٌ» یعنی؛ اگر همة شما و همة آنهایی كه روی زمین زندگی می‌كنند، به خداوند كافر شوند، هیچ مشكلی پیش نمی‌آید، چراكه خداوند غنیّ و حمید است. پس ای مسلمانان! شما نیازمند خدایید و اگر درست از دین خدا بهره‌گیری كنید، به خدای غنیّ و حمید نزدیك می‌شوید و از غنای حقیقی و كمال واقعی برخوردار می‌گردید. حضرت فاطمه‌زهرا(س) علاوه بر این‌كه با طرح این آیه اشاره‌ای به افتادن جریان حكومت در دست انحراف را به آن‌ها متذكّر می‌شوند، در دفع این توهّم هم می‌كوشند كه عدّه‌ای منّت بر سر اسلام و رسول‌خدا(ص) نگذارند كه ما بودیم كه اسلام پیروز شد. لذا اشاره به فراز «فَاِنَّ اللهَ غَنِیٌّ حَمید» می‌فرمایند؛ یعنی خداوند بی‌نیاز مطلق است و برای تحقّق ارادة خود نیاز به هیچ‌كس ندارد، بلكه شما انسان‌ها هستید كه به خداوند نیاز دارید و باید خود را در معرض اراده‌های الهی قرار دهید تا به «غَنِیٌّ حَمید» نزدیك شوید. پس یك عدّه‌ای فكر نكنند اگر حالا ما كنار بكشیم، اسلام و انقلاب از بین می‌رود و مغرور شوند به این‌كه زحمت‌های ما بود كه اسلام را تا این‌جا پیش آورد، برعكس، حضرت دارند متذكّر می‌شوند كه با عقب‌نشینی شما در دفاع از اسلام، شما روسیاه می‌شوید و زحمت‌های گذشته‌تان نیز به كارتان نخواهد آمد، چون در عمل كار را تمام نكردید، پس در باطن هم كاری برای شما نخواهد ماند. آنهایی كه دغدغة نزدیكی به خدا دارند بدانند باید تلاش كنند تا راه رسیدن به خدا را با همة ظرائف آن پیدا كنند و مسلم با حاكمیت امثال علی(ع) این راه محقق می‌شود و نه از طریق كسانی كه در فهم اسلام و قرآن جزء افراد معمولی هستند.