بَابُ زِیَارَةِ الْإِخْوَانِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ زَارَ أَخَاهُ لِلَّهِ لَا لِغَیْرِهِ الْتِمَاسَ مَوْعِدِ اللَّهِ وَ تَنَجُّزَ مَا عِنْدَ اللَّهِ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَكٍ یُنَادُونَهُ أَلَا طِبْتَ وَ طَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 254 روایة:1@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه براى خدا نه چیز دیگر و براى در خواست وعده او و دریافت آنچه نزد خداست بدیدار برادرش رود، خدا هفتاد هزار فرشته بر او گمارد كه فریاد زنند. هان پاك گشتى و بهشت خوشت باشد.
عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ خَیْثَمَةَ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی جَعْفَرٍ ع أُوَدِّعُهُ فَقَالَ یَا خَیْثَمَةُ أَبْلِغْ مَنْ تَرَى مِنْ مَوَالِینَا السَّلَامَ وَ أَوْصِهِمْ بِتَقْوَى اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ أَنْ یَعُودَ غَنِیُّهُمْ عَلَى فَقِیرِهِمْ وَ قَوِیُّهُمْ عَلَى ضَعِیفِهِمْ وَ أَنْ یَشْهَدَ حَیُّهُمْ جِنَازَةَ مَیِّتِهِمْ وَ أَنْ یَتَلَاقَوْا فِى بُیُوتِهِمْ فَإِنَّ لُقِیَّا بَعْضِهِمْ بَعْضاً حَیَاةٌ لِأَمْرِنَا رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا یَا خَیْثَمَةُ أَبْلِغْ مَوَالِیَنَا أَنَّا لَا نُغْنِى عَنْهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً إِلَّا بِعَمَلٍ وَ أَنَّهُمْ لَنْ یَنَالُوا وَلَایَتَنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ أَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلًا ثُمَّ خَالَفَهُ إِلَى غَیْرِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 254 روایة:2@*@
ترجمه :
خیثمه گوید: خدمت امام باقر (ع) رسیدم تا با او وداع كنم. فرمود: اى خیثمه هر كس از دوستان ما را میبینى سلام برسان و آنها را بتقواى خداى بزرگ سفارش كن و اینكه توانگرشان بر فقیرشان توجه كند و قویشان بر ضعیف و زنده آنها بر جنازه میتشان حاضر شوند و در منازل بملاقات یكدیگر روند، زیرا ملاقات آنها با یكدیگر موجب زنده ساختن امر ماست، خدا رحمت كند بندهاى را كه امر ما را زنده دارد. اى خیثمه بدوستان ما پیغام ده كه ما از طرف خدا آنها را جز بعملشان بىنیازى ندهیم و چاره سازى نكنیم، جز باورع بدوستى ما نرسند و پرحسرتترین مردم روز قیامت كسى است كه عدالتى را بستاید و سپس بخلاف آن گراید (مانند كسیكه بولایت ائمه علیهم السلام تظاهر كند و از آنها پیروى ننماید یا عمل صالحى را بستاید و بآن عمل نكند).
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمَانِیِّ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص حَدَّثَنِى جَبْرَئِیلُ ع أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَهْبَطَ إِلَى الْأَرْضِ مَلَكاً فَأَقْبَلَ ذَلِكَ الْمَلَكُ یَمْشِىحَتَّى وَقَعَ إِلَى بَابٍ عَلَیْهِ رَجُلٌ یَسْتَأْذِنُ عَلَى رَبِّ الدَّارِ فَقَالَ لَهُ الْمَلَكُ مَا حَاجَتُكَ إِلَى رَبِّ هَذِهِ الدَّارِ قَالَ أَخٌ لِى مُسْلِمٌ زُرْتُهُ فِى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَالَ لَهُ الْمَلَكُ مَا جَاءَ بِكَ إِلَّا ذَاكَ فَقَالَ مَا جَاءَ بِى إِلَّا ذَاكَ فَقَالَ إِنِّى رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْكَ وَ هُوَ یُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ وَجَبَتْ لَكَ الْجَنَّةُ وَ قَالَ الْمَلَكُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ أَیُّمَا مُسْلِمٍ زَارَ مُسْلِماً فَلَیْسَ إِیَّاهُ زَارَ إِیَّایَ زَارَ وَ ثَوَابُهُ عَلَیَّ الْجَنَّةُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 255 روایة:3@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: جبرئیل (ع) بمن خبر داد كه خداى عزوجل فرشتهاى را بزمین فرستاد، فرشته راه میرفت تا به در خانهاى رسید كه مردى از صاحبخانه اجازه ورود مىگرفت فرشته گفت: با صحاب این خانه چه كار دارى؟ گفت او برادر مسلمان من است كه بخاطر خداى تبارك و تعالى دیدارش میكنم فرشته گفت: جز بدین منظور نیامدهاى؟ گفت: جز بدین منظور نیامدهام. فرشته گفت: من فرستاده خداى بسوى تو هستم، او سلامت میرساند و میفرماید: بهشت برایت واجب شد، سپس گفت: خداى عزوجل میفرماید: هر مسلمانى كه از مسلمانى دیدار كند، او را دیدار نكرده بلكه مرا دیدار كرده و بهشت بعنوان ثواب او بر عهده من است.
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَلِیٍّ النَّهْدِیِّ عَنِ الْحُصَیْنِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِی اللَّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِیَّایَ زُرْتَ وَ ثَوَابُكَ عَلَیَّ وَ لَسْتُ أَرْضَى لَكَ ثَوَاباً دُونَ الْجَنَّةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 255 روایة:4@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه براى خدا از برادرش دیدن كند، خداى عزوجل فرماید: مرا دیدن كردى و ثوابت بر من است و بثوابى جز بهشت برایت خرسند نیستم.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِى جَانِبِ الْمِصْرِ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ فَهُوَ زَوْرُهُ وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُكْرِمَ زَوْرَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 256 روایة:5@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: هر كس برادرش را در ناحیه شهر (از راه دور) براى رضاى خدا دیدن كند، او زائر خداست و بر خدا سزاوار است كه زائر خود را گرامى دارد.
عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِى بَیْتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ أَنْتَ ضَیْفِى وَ زَائِرِى عَلَیَّ قِرَاكَ وَ قَدْ أَوْجَبْتُ لَكَ الْجَنَّةَ بِحُبِّكَ إِیَّاهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 256 روایة:6@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: هر كس برادرش را در منزلش زیارت كند، خداى عزوجل باو فرماید: تو مهمان و زائر منى و پذیرائیت بر من است، من بخاطر دوستى تو نسبت باو بهشت را برایت واجب ساختم.
عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی غُرَّةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِى اللَّهِ فِى مَرَضٍ أَوْ صِحَّةٍ لَا یَأْتِیهِ خِدَاعاً وَ لَا اسْتِبْدَالًا وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَكٍ یُنَادُونَ فِى قَفَاهُ أَنْ طِبْتَ وَ طَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ فَأَنْتُمْ زُوَّارُ اللَّهِ وَ أَنْتُمْ وَفْدُ الرَّحْمَنِ حَتَّى یَأْتِیَ مَنْزِلَهُ فَقَالَ لَهُ یُسَیْرٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ إِنْ كَانَ الْمَكَانُ بَعِیداً قَالَ نَعَمْ یَا یُسَیْرُ وَ إِنْ كَانَ الْمَكَانُ مَسِیرَةَ سَنَةٍ فَإِنَّ اللَّهَ جَوَادٌ وَ الْمَلَائِكَةُ كَثِیرَةٌ یُشَیِّعُونَهُ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 256 روایة:7@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: هر كس براى خدا در حال بیمارى یا تندرستى از برادرش دیدن كند كه براى نیرنگ و دریافت عوضى نباشد. خدا هفتاد هزار فرشته بر او گمارد كه از پشت سرش فریاد زنند: پاك شدى و بهشت برایت خوش باد، شما زوار خدا و واردین حضرت رحمانید تا بمنزلش رسد یسیر گفت: بحضرت عرضكردم: قربانت اگر چه راه دور باشد؟ فرمود: آرى اى یسیر! اگر چه یكسال راه باشد زیرا خدا جواد است و فرشتگان بسیار، از او بدرقه كنند تا بمنزلش مراجعت كند.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النَّهْدِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِی اللَّهِ وَ لِلَّهِ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَخْطُرُ بَیْنَ قَبَاطِیَّ مِنْ نُورٍ وَ لَا یَمُرُّ بِشَیْءٍ إِلَّا أَضَاءَ لَهُ حَتَّى یَقِفَ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مَرْحَباً وَ إِذَا قَالَ مَرْحَباً أَجْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ الْعَطِیَّةَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 256 روایة:8@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه در راه خدا و براى خدا بدیدن برادرش رود، روز قیامت در میان پارچهاى از نور بافته گام بر دارد، و از هر چه بگذرد برایش بتابد و بدرخشد تا در برابر خداى عزوجل بایستد، سپس خداى عزوجل باو فرماید: مرحبا و چون خدا مرحبا گوید عطایش را فراوان سازد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ وَ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ یَحْیَى بْنِ عِمْرَانَ الْحَلَبِیِّ عَنْ بَشِیرٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ الْعَبْدَ الْمُسْلِمَ إِذَا خَرَجَ مِنْ بَیْتِهِ زَائِراً أَخَاهُ لِلَّهِ لَا لِغَیْرِهِ الْتِمَاسَ وَجْهِ اللَّهِ رَغْبَةً فِیمَا عِنْدَهُ وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَكٍ یُنَادُونَهُ مِنْ خَلْفِهِ إِلَى أَنْ یَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ أَلَا طِبْتَ وَ طَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 257 روایة:9@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: همانا بنده مسلمان چون از منزلش خارج شود بقصد دیدار برادرش، براى خداى نه دیگرى و بدر خواست جانب خدا و براى اشتیاق بآنچه نزد او است، خداى عزوجل هفتاد هزار فرشته بر او گمارد كه از پشت سرش فریاد زنند تا بمنزلش بر گردد كه: خوش باش و بهشت برایت خوش باشد.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا زَارَ مُسْلِمٌ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ فِى اللَّهِ وَ لِلَّهِ إِلَّا نَادَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَیُّهَا الزَّائِرُ طِبْتَ وَ طَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 257 روایة:10@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هیچ مسلمانى از برادر مسلمانش در راه خدا و براى خدا دیدن نكند جز آنكه خداى عزوجل فریادش زند: اى زائر خوش باش و بهشت برایت خوش باشد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِى أَیُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَنَّةً لَا یَدْخُلُهَا إِلَّا ثَلَاثَةٌ رَجُلٌ حَكَمَ عَلَى نَفْسِهِ بِالْحَقِّ وَ رَجُلٌ زَارَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ فِى اللَّهِ وَ رَجُلٌ آثَرَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ فِى اللَّهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 257 روایة:11@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: خداى عزوجل را بهشتى است كه جز سه كس واردش نشوند: مردیكه بر زیان خود بحق حكم كند، و مردیكه برادر مؤمنش را براى خدا زیارت كند، و مردیكه براى خود برادر مؤمنش را برخود ترجیح دهد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَخْرُجُ إِلَى أَخِیهِ یَزُورُهُ فَیُوَكِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَلَكاً فَیَضَعُ جَنَاحاً فِى الْأَرْضِ وَ جَنَاحاً فِى السَّمَاءِ یُظِلُّهُ فَإِذَا دَخَلَ إِلَى مَنْزِلِهِ نَادَى الْجَبَّارُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَیُّهَا الْعَبْدُ الْمُعَظِّمُ لِحَقِّى الْمُتَّبِعُ لاثَارِ نَبِیِّى حَقٌّ عَلَیَّ إِعْظَامُكَ سَلْنِی أُعْطِكَ ادْعُنِی أُجِبْكَ اسْكُتْ أَبْتَدِئْكَ فَإِذَا انْصَرَفَ شَیَّعَهُ الْمَلَكُ یُظِلُّهُ بِجَنَاحِهِ حَتَّى یَدْخُلَ إِلَى مَنْزِلِهِ ثُمَّ یُنَادِیهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَیُّهَا الْعَبْدُ الْمُعَظِّمُ لِحَقِّى حَقٌّ عَلَیَّ إِكْرَامُكَ قَدْ أَوْجَبْتُ لَكَ جَنَّتِی وَ شَفَّعْتُكَ فِی عِبَادِی
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 257 روایة:12@*@
ترجمه :
و فرمود: همانا مؤمن براى زیارت برادرش خارج میشود، خداى عزوجل فرشتهاى بر او گمارد كه یك بال در زمین و یك بال در آسمان نهد تا او را سایه اندازد، و چون بمنزلش در آید خداى جبار تبارك و تعالى ندا كند كه: اى بنده ایكه حقم را بزرگ داشتى و از آثار پیغمبرم پیروى كردى، بزرگداشت تو حقى است بر من، از من بخواه تا بتو دهم، دعا كن تا اجابت كنم، خاموش باش تا من بسود تو آغاز كنم، و چون بر گردد همان فرشته بدرقهاش كند و با پرش بر او سایه اندازد تا بمنزلش وارد شود، سپس خداى تبارك و تعالى فریادش زند كه: اى بندهایكه حقم را بزرگ شمردى، گرامى داشتن تو حقى است بر من. بهشتم را برایت واجب ساختم و ترا درباره بندگانم شفیع ساختم.
صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ عُقْبَةَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَزِیَارَةُ الْمُؤْمِنِ فِى اللَّهِ خَیْرٌ مِنْ عِتْقِ عَشْرِ رِقَابٍ مُؤْمِنَاتٍ وَ مَنْ أَعْتَقَ رَقَبَةً مُؤْمِنَةً وَقَى كُلُّ عُضْوٍ عُضْواً مِنَ النَّارِ حَتَّى أَنَّ الْفَرْجَ یَقِى الْفَرْجَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 258 روایة:13@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: بدیدار مؤمن رفتن براى خدا از آزاد ساختن ده بنده مؤمن بهتر است و هر كس بنده مؤمنى را آزاد كند، هر عضو بنده عضوى از او را از آتش نگهدارد تا آنجا كه فرج هم از فرج نگهدار باشد.
صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَیُّمَا ثَلَاثَةِ مُؤْمِنِینَ اجْتَمَعُوا عِنْدَ أَخٍ لَهُمْ یَأْمَنُونَ بَوَائِقَهُ وَ لَا یَخَافُونَ غَوَائِلَهُ وَ یَرْجُونَ مَا عِنْدَهُ إِنْ دَعَوُا اللَّهَ أَجَابَهُمْ وَ إِنْ سَأَلُوا أَعْطَاهُمْ وَ إِنِ اسْتَزَادُوا زَادَهُمْ وَ إِنْ سَكَتُوا ابْتَدَأَهُمْ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 258 روایة:14@*@
ترجمه :
و فرمود: هر سه تن مؤمنى كه نزد برادرشان اجتماع كنند كه از بلاى او ایمن باشند و از شرور او بیم نداشته باشند و بآنچه نزد اوست امیدوار باشند، اگر خدا را بخوانند (براى رفع بلا) اجابتشان كند و اگر از خدا بخواهند بآنها عطا كند و اگر افزونى خواهند افزونیشان دهد و اگر سكوت كنند، خدا بنفع آنها آغاز كند.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ أَبِی أَیُّوبَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا حَمْزَةَ یَقُولُ سَمِعْتُ الْعَبْدَ الصَّالِحَ ع یَقُولُ مَنْ زَارَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ لِلَّهِ لَا لِغَیْرِهِ یَطْلُبُ بِهِ ثَوَابَ اللَّهِ وَ تَنَجُّزَ مَا وَعَدَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَكٍ مِنْ حِینِ یَخْرُجُ مِنْ مَنْزِلِهِ حَتَّى یَعُودَ إِلَیْهِ یُنَادُونَهُ أَلَا طِبْتَ وَ طَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ تَبَوَّأْتَ مِنَ الْجَنَّةِ مَنْزِلًا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 258 روایة:15@*@
ترجمه :
موسى بن جعفر علیهماالسلام میفرمود: هر كس براى خدا نه چیز دیگر بدیدن برادر مؤمنش رود كه ثواب خدا را بخواهد و آنچه را او وعده فرموده است وفایش را خواستار باشد، خداى عزوجل هفتاد هزار فرشته بر او گمارد از وقتى كه از منزلش خارج شود تا بر میگردد كه فریاد كنند: هان پاك و خوش باش و بهشت برایت خوش باشد كه در بهشت منزل گرفتى.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع لِقَاءُ الْإِخْوَانِ مَغْنَمٌ جَسِیمٌ وَ إِنْ قَلُّوا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 259 روایة:16@*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: دیدار برادران غنیمت بزرگى است اگر چه اندك باشند (یعنى اگر چه اینگونه برادران كمیابند).