بَابُ إِطْعَامِ الْمُؤْمِنِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِى یَحْیَى الْوَاسِطِیِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَشْبَعَ مُؤْمِناً وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَشْبَعَ كَافِراً كَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أَنْ یَمْلَأَ جَوْفَهُ مِنَ الزَّقُّومِ مُؤْمِناً كَانَ أَوْ كَافِراً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 287 روایة: 1@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه مؤمنى را سیر كند، بهشت برایش واجب شود و هر كه كافرى را سیر كند، بر خدا سزاوار است كه درونش را از زقوم پركند چه مؤمن باشد و چه كافر.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِى بَصِیرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَأَنْ أُطْعِمَ رَجُلًا مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُطْعِمَ أُفُقاً مِنَ النَّاسِ قُلْتُ وَ مَا الْأُفُقُ قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 287 روایة: 2@*@
ترجمه :
ابو بصیر گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: یك مسلمان را خوراك دهم، از خوراك دادن افقى از مردم نزد من بهتر است، عرضكردم: افق چقدر است؟ فرمود صدهزار كس یا بیشتر.
شرح : مراد به مردم مخالفین مستضعف یا مؤمنین مستضعف است مجلس (ره).
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَطْعَمَ ثَلَاثَةَ نَفَرٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثَلَاثِ جِنَانٍ فِى مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّةِ عَدْنٍ وَ طُوبَى [وَ ]شَجَرَةٍ تَخْرُجُ مِنْ جَنَّةِ عَدْنٍ غَرَسَهَا رَبُّنَا بِیَدِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 287 روایة: 3@*@
ترجمه :
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هر كه سه نفر از مسلمین را اطعام كند، خدا او را از سه بهشت در ملكوت آسمانها اطعام كند: 1 - فردوس. 2 - جنت عدن. 3 - طوبىو آن درختى است كه از جنت عدن بیرون آید و پروردگار ما آنرا بدست خود كاشته است (یعنى آنرا تنها بقدرت خود بدون وساطت فرشته و اسباب دیگرى آفریده است).
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمَانِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا مِنْ رَجُلٍ یُدْخِلُ بَیْتَهُ مُؤْمِنَیْنِ فَیُطْعِمُهُمَا شِبَعَهُمَا إِلَّا كَانَ ذَلِكَ أَفْضَلَ مِنْ عِتْقِ نَسَمَةٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 287 روایة: 4@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: مردى نیست كه دو تن از مؤمنین را بخانه خود برد و بقدر سیرى بآنها بخوراند: جز آنكه این عملش بهتر از آزاد كردن یك بنده باشد.
عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً مِنْ جُوعٍ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثِمَارِ الْجَنَّةِ وَ مَنْ سَقَى مُؤْمِناً مِنْ ظَمَإٍ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 288 روایة: 5@*@
ترجمه :
على بن الحسین علیهما السلام فرمود: هر كه مؤمنى را از گرسنگى سیر كند، خدایش از میوههاى بهشت خوراند و هر كه مؤمن تشنهئى را آب دهد، خدایش از شراب بهشتى سر بمهر بنوشاند.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَیْمُونٍ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً حَتَّى یُشْبِعَهُ لَمْ یَدْرِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ مَا لَهُ مِنَ الْأَجْرِ فِى الْآخِرَةِ لَا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ إِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ثُمَّ قَالَ مِنْ مُوجِبَاتِ الْمَغْفِرَةِ إِطْعَامُ الْمُسْلِمِ السَّغْبَانِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْ إِطْعامٌ فِى یَوْمٍ ذِى مَسْغَبَةٍ یَتِیماً ذا مَقْرَبَةٍ أَوْ مِسْكِیناً ذا مَتْرَبَةٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 288 روایة: 6@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه مؤمنى را اطعام كند تا سیر شود، هیچ یك از مخلوق خدا اجر اخروى او را نداند، نه فرشته مقرب و نه پیغمبر مرسل جز خداوند پروردگار جهانیان، سپس فرمود: از اسباب آمرزش اطعام كردن مسلمان گرسنه است، آنگاه قول خداى عزوجل را تلاوت فرمود: «یا اطعام كردن یتیم خویشاوند یا مستمند خاكنشین در روز قطحى و گرسنگى، 16 سوره 90».
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ سَقَى مُؤْمِناً شَرْبَةً مِنْ مَاءٍ مِنْ حَیْثُ یَقْدِرُ عَلَى الْمَاءِ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِكُلِّ شَرْبَةٍ سَبْعِینَ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ إِنْ سَقَاهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَقْدِرُ عَلَى الْمَاءِ فَكَأَنَّمَا أَعْتَقَ عَشْرَ رِقَابٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 288 روایة: 7@*@
ترجمه :
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هر كه شربت آبى در جائیكه بدان توانائى دارد بمؤمنى آشاماند، خدا در برابر هر شربتى 70 هزار حسنه باو دهد، و اگر در جائیكه بآب توانائى ندارد (یعنى بسختى فراهم مىشود) باو آشاماند، مثل اینستكه ده بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد كرده است.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ حُسَیْنِ بْنِ نُعَیْمٍ الصَّحَّافِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَ تُحِبُّ إِخْوَانَكَ یَا حُسَیْنُ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ تَنْفَعُ فُقَرَاءَهُمْ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ أَمَا إِنَّهُ یَحِقُّ عَلَیْكَ أَنْ تُحِبَّ مَنْ یُحِبُّ اللَّهُ أَمَا وَ اللَّهِ لَا تَنْفَعُ مِنْهُمْ أَحَداً حَتَّى تُحِبَّهُ أَ تَدْعُوهُمْ إِلَى مَنْزِلِكَ قُلْتُ نَعَمْ مَا آكُلُ إِلَّا وَ مَعِیَ مِنْهُمُ الرَّجُلَانِ وَ الثَّلَاثَةُ وَ الْأَقَلُّ وَ الْأَكْثَرُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَمَا إِنَّ فَضْلَهُمْ عَلَیْكَ أَعْظَمُ مِنْ فَضْلِكَ عَلَیْهِمْ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أُطْعِمُهُمْ طَعَامِى وَ أُوطِئُهُمْ رَحْلِى وَ یَكُونُ فَضْلُهُمْ عَلَیَّ أَعْظَمَ قَالَ نَعَمْ إِنَّهُمْ إِذَا دَخَلُوا مَنْزِلَكَ دَخَلُوا بِمَغْفِرَتِكَ وَ مَغْفِرَةِ عِیَالِكَ وَ إِذَا خَرَجُوا مِنْ مَنْزِلِكَ خَرَجُوا بِذُنُوبِكَ وَ ذُنُوبِ عِیَالِكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 288 روایة: 8@*@
ترجمه :
حسین بن نعیم صحاف گوید: امام صادق (ع) بمن فرمود: اى حسین برادرانت را دوست دارى؟ گفتم: آرى، فرمود: بمستمندانشان سود رسانى، گفتم: آرى، فرمود: همانا بر تو لازم است كه دوست داشته باشى كسیرا كه خدایش دوست دارد، همانا بخدا بهیچ یك از آنها سود نرسانى جز آنكه دوستش داشته باشى، آیا آنها را بمنزلت دعوت مىكنى؟ گفتم: آرى، غذا نمىخورم مگر آنكه دو تن و سه تن یا كمتر و بیشتر از آنها همراهم باشند. امام صادق (ع) فرمود: همانا فضیلت تو بر آنهاست، عرضكردم: قربانت گردم غذاى خود را با آنها خورانم و آنها را از روى فرشم نشانم و باز فضیلت آنها بر من بیشتر است؟! فرمود: آرى هرگاه بمنزلت درآیند، همراه آمرزش تو و عیالت درآیند، و چون از منزلت بیرون روند با گناه تو و عیالت بیرون روند (گناه را از شما بزدایند).
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ أَبِی مُحَمَّدٍ الْوَابِشِیِّ قَالَ ذُكِرَ أَصْحَابُنَا عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقُلْتُ مَا أَتَغَدَّى وَ لَا أَتَعَشَّى إِلَّا وَ مَعِیَ مِنْهُمُ الِاثْنَانِ وَ الثَّلَاثَةُ وَ أَقَلُّ وَ أَكْثَرُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فَضْلُهُمْ عَلَیْكَ أَعْظَمُ مِنْ فَضْلِكَ عَلَیْهِمْ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَیْفَ وَ أَنَا أُطْعِمُهُمْ طَعَامِى وَ أُنْفِقُ عَلَیْهِمْ مِنْ مَالِى وَ أُخْدِمُهُمْ عِیَالِى فَقَالَ إِنَّهُمْ إِذَا دَخَلُوا عَلَیْكَ دَخَلُوا بِرِزْقٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ كَثِیرٍ وَ إِذَا خَرَجُوا خَرَجُوا بِالْمَغْفِرَةِ لَكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 289 روایة: 9@*@
ترجمه :
ابو محمد وابشى گوید: خدمت امام صادق (ع) از اصحاب ما (شیعیان) یاد شد، من گفتم: من صبحانه و شامى نخورم مگر با دو تن و سه تن و كمتر و بیشتر از آنها، امام صادق (ع) فرمود: فضیلت آنها بر تو بیش از فضیلت تو بر آنهاست. عرضكردم: قربانت، چگونه چنین است، در صورتیكه من خوراك خودم را بآنها خورانم و از مالم بآنها انفاق كنم و عیالم را خدمتگزارشان سازم! فرمود: آنها چون وارد شوند همراه روزى بسیارى از جانب خداى عزوجل وارد شوند و چون خارج گردند، آمرزش را براى تو بجا گذارند.
عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِى عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُقَرِّنٍ عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ الْوَصَّافِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ لَأَنْ أُطْعِمَ رَجُلًا مُسْلِماً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ أُفُقاً مِنَ النَّاسِ قُلْتُ وَ كَمِ الْأُفُقُ فَقَالَ عَشَرَةُ آلَافٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 289 روایة:10@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: اطعام دادنم مردم مسلمانى را نزد من محبوبتر است از اینكه افقى از مردم را آزاد كنم، راوى گوید: عرضكردم: افق چه مقدار است؟ فرمود: ده هزار.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ رِبْعِیٍّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ أَطْعَمَ أَخَاهُ فِی اللَّهِ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ مَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً مِنَ النَّاسِ قُلْتُ وَ مَا الْفِئَامُ مِنَ النَّاسِ قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ مِنَ النَّاسِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 289 روایة:11@*@
ترجمه :
رابعى گوید امام صادق (ع) فرمود: هر كه برادرش را براى خدا اطعام كند، پاداشش مانند كسى است كه فئامى از مردم را اطعام كند، عرضكردم: فئام چقدر است؟ فرمود: صدهزار از مردم.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا مَنَعَكَ أَنْ تُعْتِقَ كُلَّ یَوْمٍ نَسَمَةً قُلْتُ لَا یَحْتَمِلُ مَالِى ذَلِكَ قَالَ تُطْعِمُ كُلَّ یَوْمٍ مُسْلِماً فَقُلْتُ مُوسِراً أَوْ مُعْسِراً قَالَ فَقَالَ إِنَّ الْمُوسِرَ قَدْ یَشْتَهِى الطَّعَامَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 290 روایة:12@*@
ترجمه :
سدیر صیرفى گوید: امام صادق (ع) بمن فرمود: چه مانعى دارى كه در هر روز بندهئى آزاد نمىكنى؟ گفتم: دارائیم باین مقدار نمىرسد، فرمود: در هر روز مسلمانى را اطعام كن، عرضكردم: ثروتمند باشد یا فقیر؟ ثروتمند هم گاهى اشتهاى طعام دارد.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى نَصْرٍ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَكْلَةٌ یَأْكُلُهَا أَخِى الْمُسْلِمُ عِنْدِى أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ رَقَبَةً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 290 روایة:13@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: خوراكى كه برادر مسلمانم نزدم مىخورد، پیش من محبوبتر است از اینكه بندهئى آزاد كنم.
عَنْهُ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَأَنْ أُشْبِعَ رَجُلًا مِنْ إِخْوَانِىأَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَدْخُلَ سُوقَكُمْ هَذَا فَأَبْتَاعَ مِنْهَا رَأْساً فَأُعْتِقَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 290 روایة:14@*@
ترجمه :
و فرمود: مردى از برادرانم را سیر كنم، نزد من محبوبتر است از اینكه باین بازار شما درآیم و از آن بندهئى بخرم و آزاد كنم.
عَنْهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَأَنْ آخُذَ خَمْسَةَ دَرَاهِمَ وَ أَدْخُلَ إِلَى سُوقِكُمْ هَذَا فَأَبْتَاعَ بِهَا الطَّعَامَ وَ أَجْمَعَ نَفَراً مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ نَسَمَةً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 290 روایة:15@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: اگر پنج درهم برگیرم و باین بازار شما درآیم و طعامى بخرم و چند نفر از مسلمین را گرد آورم، نزدم من محبوبتر است از اینكه بندهئى آزاد كنم.
عَنْهُ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سُئِلَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ ص مَا یَعْدِلُ عِتْقَ رَقَبَةٍ قَالَ إِطْعَامُ رَجُلٍ مُسْلِمٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 290 روایة:16@*@
ترجمه :
و فرمود: از محمد بن على (امام باقر) علیهما السلام پرسیدند: چه عملى برابر آزاد كردن بنده است؟ فرمود: اطعام دادن بمرد مسلمانى.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِى الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِى شِبْلٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا أَرَى شَیْئاً یَعْدِلُ زِیَارَةَ الْمُؤْمِنِ إِلَّا إِطْعَامَهُ وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُطْعِمَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً مِنْ طَعَامِ الْجَنَّةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 291 روایة:17@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: چیزى را نمىبینم كه برابر زیارت كردن از مومن باشد، جز اطعام او، و بر خدا سزاوار است كه هر كه مؤمنى را اطعام كند، او را از اطعام بهشت خوراند.
مُحَمَّدٌ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ رِفَاعَةَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَأَنْ أُطْعِمَ مُؤْمِناً مُحْتَاجاً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَزُورَهُ وَ لَأَنْ أَزُورَهُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ عَشْرَ رِقَابٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 291 روایة:18@*@
ترجمه :
و فرمود: اطعام كردنم مؤمن محتاجى را نزدم محبوبتر است از اینكه بدیدارش روم و بدیدارش رفتنم. نزدم محبوبتر است از اینكه ده بنده آزاد كنم.
صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ یَزِیدَ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً مُوسِراً كَانَ لَهُ یَعْدِلُ رَقَبَةً مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ یُنْقِذُهُ مِنَ الذَّبْحِ وَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً مُحْتَاجاً كَانَ لَهُ یَعْدِلُ مِائَةَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ یُنْقِذُهَا مِنَ الذَّبْحِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 291 روایة:19@*@
ترجمه :
و فرمود: هر كه مؤمن دارائى را اطعام كند پاداشش برابر است با نجات دادن یكى از فرزندان اسماعیل را از سر بریدن و هر كه مؤمن محتاجى را اطعام كند، پاداشش برابر است با نجات دادن صد تن از فرزندان اسماعیل را از سر بریدن.
صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ نَصْرِ بْنِ قَابُوسَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَإِطْعَامُ مُؤْمِنٍ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ عِتْقِ عَشْرِ رِقَابٍ وَ عَشْرِ حِجَجٍ قَالَ قُلْتُ عَشْرِ رِقَابٍ وَ عَشْرِ حِجَجٍ قَالَ فَقَالَ یَا نَصْرُ إِنْ لَمْ تُطْعِمُوهُ مَاتَ أَوْ تَدُلُّونَهُ فَیَجِىءُ إِلَى نَاصِبٍ فَیَسْأَلُهُ وَ الْمَوْتُ خَیْرٌ لَهُ مِنْ مَسْأَلَةِ نَاصِبٍ یَا نَصْرُ مَنْ أَحْیَا مُؤْمِناً فَكَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً فَإِنْ لَمْ تُطْعِمُوهُ فَقَدْ أَمَتُّمُوهُ وَ إِنْ أَطْعَمْتُمُوهُ فَقَدْ أَحْیَیْتُمُوهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 291 روایة:20@*@
ترجمه :
نصر بن قاموس گوید: امام صادق (ع) فرمود: اطعام دادن بیك مؤمن نزد من محبوبتر است از آزاد كردن ده بنده و گزاردن ده حج، عرضكردم: ده بنده و ده حج؟! فرمود: اى نصر اگر شما طعامش ندهید مىمیرد یا زبونش مىسازید، زیرا او (از فشار گرسنگى) نزد ناصبى مىرود و از او سؤال مىكند، و مردن برایش از سؤال كردن از ناصبى بهتر است، اى نصر هر كه مؤمنى را زنده كند، چنان است كه همه مردم را زنده كرده، و اگر باو اطعام نكنید، او را كشتهاید و اگر اطعامش كنید او را زنده كردهاید.