بَابُ الذُّنُوبِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَیْدٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ أَبِى ع یَقُولُ مَا مِنْ شَیْءٍ أَفْسَدَ لِلْقَلْبِ مِنْ خَطِیئَةٍ إِنَّ الْقَلْبَ لَیُوَاقِعُ الْخَطِیئَةَ فَمَا تَزَالُ بِهِ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَیْهِ فَیُصَیِّرَ أَعْلَاهُ أَسْفَلَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 369 روایة:1@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: پدردم همواره میفرمود: چیزى بیشتر از گناه قلب را فاسد نكند، قلب مرتكب گناهى میشود (19) و بر آن اصرار میورزد تا بالایش بپائین میگراید (سرنگون و وارونه میشود و سخن حق و موعظه در آن نمیگنجد و تأثیر نمیكند).
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ فَقَالَ مَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى فِعْلِ مَا یَعْلَمُونَ أَنَّهُ یُصَیِّرُهُمْ إِلَى النَّارِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 370 روایة:2@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) درباره قول خداى عزوجل: «چه صبرى بر آتش دوزخ دارند 275 سوره 2» فرمود: یعنى چه صبرى دارند بر كارهائى كه میكنند كه آنها را بسوى آتش میكشاند.
شرح : حاصل آیه شریفه توبیخ و سرزنش گنهكارانست باظهار تعجب و شگفتى از صبر و شكیبائى آنها بر آتش دوزخ، و چون عقوبت و مجازات گنهكاران از نظر خداى تبارك و تعالى مسلم و قطعى است وقتى بنده مرتكب گناهى مىشود و سپش همان گناه را تكرار میكند یا گناهبزرگترى انجام میدهد، مثل اینكه خداى تعالى از صبر او اظهار تعجب میكند و میفرماید: با وجود آنكه بار اول در آتش افتاد چرا دیگر بار براى خود آتش بیشترى خرید، چه صبرى در برابر آتشدارد؟!
عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَمَا إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ عِرْقٍ یَضْرِبُ وَ لَا نَكْبَةٍ وَ لَا صُدَاعٍ وَ لَا مَرَضٍ إِلَّا بِذَنْبٍ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِى كِتَابِهِ وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ كَثِیرٍ قَالَ ثُمَّ قَالَ وَ مَا یَعْفُو اللَّهُ أَكْثَرُ مِمَّا یُؤَاخِذُ بِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 370 روایة:3@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هیچ رگى نزد و پائى بسنگ نخورد و درد سر و مرضى پیش نیاید مگر بجهت گناهى (كه انسان مرتكب شده است) و همین است كه خداى عزوجل در كتابش فرماید «هر مصیبتى بشما رسد، براى كاریست كه بدست خود كردهاید و خدا از بسیارى هم گذشت میكند، 30 سوره 42» سپس امام علیه السلام فرمود: آنچه خدا از آن میگذرد از آنچه از آن مؤاخذه میكند بیشتر است.
شرح : برخى از مفسرین گفتهاند: آیه شریفه بمصیباتى اختصاص دارد كه بنحو عقوبت و مجازات در دنیا از طرف خدایتعالى بانسان میرسد، پس مصیبات و بلاهائیرا كه براى كودكان و دیوانگان و مردم بیگناه پیش میآید، شامل نیست. و مخاطب آیه كریمه اینان نیستند.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ حَرِیزٍ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَا مِنْ نَكْبَةٍ تُصِیبُ الْعَبْدَ إِلَّا بِذَنْبٍ وَ مَا یَعْفُو اللَّهُ عَنْهُ أَكْثَرُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 370 روایة:4@*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: هیچ نكبتى به بنده نرسد (پایش بسنگى نخورد) مگر بسبب گناهى و آنچه خدا از آن میگذرد بیشتر است.
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع یَقُولُ لَا تُبْدِیَنَّ عَنْ وَاضِحَةٍ وَ قَدْ عَمِلْتَ الْأَعْمَالَ الْفَاضِحَةَ وَ لَا یَأْمَنِ الْبَیَاتَ مَنْ عَمِلَ السَّیِّئَاتِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 371 روایة:5@*@
ترجمه :
امیر المؤمنین (ع) میفرمود: تو كه أعمال رسوا كننده مرتكب شدهاى خنده دندان نما مكن، و كسیكه گناهانى كرده، از بلاى شبگیر و پیش آمد ناگهانى نباید ایمن باشد.
عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِى عُمَیْرٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِیدِ عَنْ أَبِى أُسَامَةَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ تَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْ سَطَوَاتِ اللَّهِ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ قَالَ قُلْتُ لَهُ وَ مَا سَطَوَاتُ اللَّهِ قَالَ الْأَخْذُ عَلَى الْمَعَاصِى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 371 روایة:6@*@
ترجمه :
ابى اسامه گوید: شنیدم امام صادق (ع) میفرمود: بخدا پناه برید از سطوتهاى خدا در شب و روز، عرضكردم: سطوتهاى خدا چیست؟ فرمود: مؤاخذه بر گناه.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سُلَیْمَانَ الْجَعْفَرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَیْرٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ الذُّنُوبُ كُلُّهَا شَدِیدَةٌ وَ أَشَدُّهَا مَا نَبَتَ عَلَیْهِ اللَّحْمُ وَ الدَّمُ لِأَنَّهُ إِمَّا مَرْحُومٌ وَ إِمَّا مُعَذَّبٌ وَ الْجَنَّةُ لَا یَدْخُلُهَا إِلَّا طَیِّبٌ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 371 روایة:7@*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: همه گناهان سخت است (از نظر نافرمانى خدا و كیفر و عقوبت آنها) ولى سختترین آنها گناهى است كه بر آن گوشت و خون بروید (مانند خوردن مال حرام یا اصرار بر گناه اگر چه حلال خورد) زیرا آن گنهكار یا بخشوده و یا معذب گردد، و جز شخص پاك ببهشت وارد نشود (پس چنین گنهكارى باید در برزخ و یا محشر عذاب كشد تا آن گوشت و خونش بریزد و تصفیه گردد، و سپس داخل بهشت شود).
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَبَانٍ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُزْوَى عَنْهُ الرِّزْقُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 371 روایة:8@*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: همانا بنده مرتكب گناه میشود و روزى از او بر كنار میگردد.
شرح : مقصود گناهانى است كه تنگى روزى میآورد و آن هم نسبت باشخاصیكه خدایتعالى بخواهد آنها را در دنیا بدینوسیله كیفر دهد، و گرنه بسیارى از گنهكاران با توسعه رزق و زندگى مرفه در دنیا دیده میشوند.
عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ أَبِی حَمَّادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ النَّوْفَلِیِّ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُخْتَارٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ عَبَدَ الدِّینَارَ وَ الدِّرْهَمَ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ كُمُّهُ أَعْمَى مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ نَكَحَ بَهِیمَةً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 371 روایة:9@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: ملعونست ملعون كسیكه پرستش دینار و درهم كند (پول پرست باشد) ملعونست ملعون كسیكه نابینائى را كور كند (كسى را كه دینى را براى خود انتخاب نكرده و سرگردانت بكفر و ضلالت كشاند) ملعونست، كسیكه با چارپائى نزدیكى كند.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ اتَّقُوا الْمُحَقَّرَاتِ مِنَ الذُّنُوبِ فَإِنَّ لَهَا طَالِباً یَقُولُ أَحَدُكُمْ أُذْنِبُ وَ أَسْتَغْفِرُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْناهُ فِی إِمامٍ مُبِینٍ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّها إِنْ تَكُ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِى صَخْرَةٍ أَوْ فِى السَّماواتِ أَوْ فِى الْأَرْضِ یَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 372 روایة:10@*@
ترجمه :
ابو بصیر گوید: شنیدم امام باقر علیه السلام میفرمود: از گناهانیكه ناچیزش انگارید بپرهیزید زیرا آنها هم بازخواست كنندهاى دارد، شخصى از شما میگوید: گناه میكنم و آمرزش میخواهم، و خداى عزوجل میفرماید: «آنچه را پیش فرستاده و آثارشانرا خواهیم نوشت، و همه چیز را در امام مبین (لوح محفوظ یا نامه اعمال) آمار كنیم 12 سوره 36» و باز فرماید: «براستى كه اگر آنها (كردار وو گفتار بندگان) بوزن دانه خردلى بوده و در میان سنگ سخت یا در آسمانها و یا در زمین باشد، خدا آنها را بیاورد، همانا خدا باریك بین و آگاهست، 16 سوره 31»
أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ طَرِیفٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ الذَّنْبَ یَحْرِمُ الْعَبْدَ الرِّزْقَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 372 روایة:11@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) مىفرمود: همانا گناه بنده را از روزى محروم میدارد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ الرَّجُلَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُدْرَأُ عَنْهُ الرِّزْقُ وَ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّها مُصْبِحِینَ وَ لا یَسْتَثْنُونَ فَطافَ عَلَیْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 372 روایة:12@*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: مردى مرتكب گناهى میشود و روزى از او كناره میگیرد و این آیه را تلاوت فرمود:«زمانیكه قسم خوردند كه صبحدم آنها را بچینند و انشاء الله نگفتند، بدانجهت از جانب پروردگارت بلائى بر آن چرخید و آنها خوابیده بودند، 27 سوره 68».
شرح : مرحوم مجلسى از تفسیر جامع الجوامع طبرسى نقل كند كه مردى در دو فرسنگى صنعاء یمن باغى داشت كه مخارج سالش را از آن بر میداشت و باقى را تفقرا صدقه میداد و هرچه را داس نمىگرفت از گندم و جو و آنچه چیده نمىشد از انگور و آنچه ته بساط باقى میماند ازخرما براى فقرا میگذاشت، و اینها نیز مقدارى بسیارى میشد، چون آنمرد وفات كرد، پسرانش گفتند: اگر ما بروش پدر رفتار كنیم، زندگى بر ما سخت شود، زیر ما عیال واریم،لذا سوگند یاد كردند كه صبحزود بروند و تا فقرا نیامدهاند، محصول باغ را بچینند و براى تصمیم و سوگند خویش انشاء الله نگفتند، خدا هم در آنشب آتشى فرستاد تا همه باغ را بسوخت....
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ عَنْ أَبِى بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِذَا أَذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ فِى قَلْبِهِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ انْمَحَتْ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَى قَلْبِهِ فَلَا یُفْلِحُ بَعْدَهَا أَبَداً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 373 روایة:13@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: هرگاه مرد گناهى كند، در دلش نقطه سیاهى بر آید، پس اگر توبه كند، محو شود، و اگر بر گناه بیفزاید، آن سیاهى افزایش یابد تا بر دلش غالب شود، سپس هرگز رستگار نشود.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِى أَیُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ الْعَبْدَ یَسْأَلُ اللَّهَ الْحَاجَةَ فَیَكُونُ مِنْ شَأْنِهِ قَضَاؤُهَا إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ أَوْ إِلَى وَقْتٍ بَطِىءٍ فَیُذْنِبُ الْعَبْدُ ذَنْباً فَیَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِلْمَلَكِ لَا تَقْضِ حَاجَتَهُ وَ احْرِمْهُ إِیَّاهَا فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطِى وَ اسْتَوْجَبَ الْحِرْمَانَ مِنِّى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 373 روایة:14@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: همانا بنده از خدا حاجتى میخواهد كه اقتضا دارد، زود یا دیر بر آورده شود (زیرا حاجت مشروعست و شرایط دعا موجود) سپس آن بنده گناهى مرتكب میشود، و خداى تبارك و تعالى بفرشته میفرماید: حاجتش را روا مكن و او را از آن محروم دار: زیرا در معرض خشم من در آمد و سزاوار محرومیت من گشت.
ابْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِیَّةَ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّهُ مَا مِنْ سَنَةٍ أَقَلَّ مَطَراً مِنْ سَنَةٍ وَ لَكِنَّ اللَّهَ یَضَعُهُ حَیْثُ یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا عَمِلَ قَوْمٌ بِالْمَعَاصِى صَرَفَ عَنْهُمْ مَا كَانَ قَدَّرَ لَهُمْ مِنَ الْمَطَرِ فِى تِلْكَ السَّنَةِ إِلَى غَیْرِهِمْ وَ إِلَى الْفَیَافِى وَ الْبِحَارِ وَ الْجِبَالِ وَ إِنَّ اللَّهَ لَیُعَذِّبُ الْجُعَلَ فِى جُحْرِهَا بِحَبْسِ الْمَطَرِ عَنِ الْأَرْضِ الَّتِى هِیَ بِمَحَلِّهَا بِخَطَایَا مَنْ بِحَضْرَتِهَا وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لَهَا السَّبِیلَ فِى مَسْلَكٍ سِوَى مَحَلَّةِ أَهْلِ الْمَعَاصِى قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِى الْأَبْصَارِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 373 روایة:15@*@
ترجمه :
ابوحمزه گوید: شنیدم امام باقر علیه السلام فرمود: هیچ سالى كم بارانتر از سال دیگر نیست، ولى خدا باران را بجائى كه خواهد میفرستد، چون مردمى مرتكب گناهان شوند، خداى عزوجل بارانى را كه در آنسال براى آنها مقدر فرموده، از آنها بگرداند و بسوى بیابانها و دریاها و كوهها فرستد و همانا خدا جعل را در سوراخش عذاب كند، بوسیله نگهداشتن باران از زمینى كه جعل در آنست. براى گناهان مردمیكه در آنجا باشند، در صورتیكه خدا براى جعل راهى در غیر محله گنهكاران قرار داده است سپس امام علیه السلام فرمود: اى صاحبان بینش عبرت گیرید.
شرح : مرحوم مجلسى راجع بجمله اخیر گوید: اى صاحبان بینش و خرد تفكر كنید و بیندیشید كه هرگاه حال حیوان غیر مكلف بىشعور و یا كم شعور در زیان بردن از همسایگى گنهكاران چنین باشد، حال شما چگونه خواهد بود با این گناه بسیار و همسایگى با گنهكاران، و این خبردلالت دارد كه حیوانات هم یكنوع شعور و ادراكى دارند و بعضى از تكالیف شرعیه و اعمال بندگانرا میفهمند و تكلیفى هم دارند بر خلاف بیشتر حكما و متكلمین، چنانچه داستان هدهدجناب سلیمان واخبار دیگرى را كه در كتاب كبیر (بحار الانوار) خود ذكر نمودهایم مؤید این قولست، و محتمل است مراد از جعل مردم ضعیف العقل باشند، ولى این احتمال بعید است، و نیز این خبر دلالت دارد بر وجوب مهاجرت از جائیكه مردم گنهكار دارد، اگر باز داشتن آنهااز گناه ممكن نباشد.
أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الرَّجُلَ یُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُحْرَمُ صَلَاةَ اللَّیْلِ وَ إِنَّ الْعَمَلَ السَّیِّئَ أَسْرَعُ فِى صَاحِبِهِ مِنَ السِّكِّینِ فِى اللَّحْمِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 374 روایة:16@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: همانا شخص گناهى مرتكب میشود و بر اثر آن از نماز شب محروم میشود و تأثیر كار بد در صاحبش از تأثیر كارد در گوشت زودتر است.
عَنْهُ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ هَمَّ بِسَیِّئَةٍ فَلَا یَعْمَلْهَا فَإِنَّهُ رُبَّمَا عَمِلَ الْعَبْدُ السَّیِّئَةَ فَیَرَاهُ الرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَیَقُولُ وَ عِزَّتِى وَ جَلَالِى لَا أَغْفِرُ لَكَ بَعْدَ ذَلِكَ أَبَداً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 374 روایة:17@*@
ترجمه :
و فرمود: كسیكه آهنگ گناهى كند، باید انجام ندهد، زیرا گاهى بنده گناهى مرتكب شود و خداى تبارك و تعالى او را ببیند و فرماید: بعزت و جلالم سوگند، دیگر ترا بعد از این نیامرزم.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ النَّهْدِیِّ عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ ع قَالَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا یُعْصَى فِى دَارٍ إِلَّا أَضْحَاهَا لِلشَّمْسِ حَتَّى تُطَهِّرَهَا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 374 روایة:18@*@
ترجمه :
حضرت ابوالحسن (ع) فرمود: بر خدا سزاوار است كه هر خانهاى كه در آن نافرمانیش كنند، خرابش كند تا خورشید بر آن بتابد و (از پلیدى معنوى) پاكش كند (پس معصیت خدا خانه را ویران كند چنانكه آفتاب بر سطح آن بتابد).
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ مِسْمَعِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ع إِنَّ الْعَبْدَ لَیُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِى الْجَنَّةِ یَتَنَعَّمْنَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 374 روایة:19@*@
ترجمه :
رسول خدا (ص) فرمود: همانا بنده گاهى براى یكى از گناهانش صد سال (در قیامت) حبس شود، و همسران خود را بیند كه در نعمت بهشت میخرامند (یعنى صد سال دیرتر از همسرانش ببهشت رود).
أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ عِیسَى بْنِ أَیُّوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ عُرْوَةَ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ مَا مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ فِى قَلْبِهِ نُكْتَةٌ بَیْضَاءُ فَإِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً خَرَجَ فِى النُّكْتَةِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ ذَهَبَ ذَلِكَ السَّوَادُ وَ إِنْ تَمَادَى فِى الذُّنُوبِ زَادَ ذَلِكَ السَّوَادُ حَتَّى یُغَطِّیَ الْبَیَاضَ فَإِذَا غَطَّى الْبَیَاضَ لَمْ یَرْجِعْ صَاحِبُهُ إِلَى خَیْرٍ أَبَداً وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ كَلَّا بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا یَكْسِبُونَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 375 روایة:20@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: هر بندهاى در دلش نقطهاى سفیدیست كه چون گناهى كند. خال سیاهى در آن پیدا شود، سپس اگر توبه كند آن سیاهى برود، و اگر از گناه دنبالگیرى كند، آن سیاهى بیفزاید تا روى سفیدى را بپوشاند، و چون سفیدى پوشیده شد، دیگر صاحب آن دل هرگز بخیر نگراید و همین است، گفتار خداى عزوجل: «نه چنین است، بلكه آنچه مرتكب شدند بر دلشان زنگارى بست، 14 سوره 83»
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع لَا تُبْدِیَنَّ عَنْ وَاضِحَةٍ وَ قَدْ عَمِلْتَ الْأَعْمَالَ الْفَاضِحَةَ وَ لَا تَأْمَنِ الْبَیَاتَ وَ قَدْ عَمِلْتَ السَّیِّئَاتِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 375 روایة:21@*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: تو كه اعمال رسوا كننده مرتكب شدهاى خنده دندان نمامكن و در صورتیكه مرتكب كردارهاى زشت میشوى، از بلاى شبگیر و ناگهانى ایمن مباش.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى وَ أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِى عَمْرٍو الْمَدَائِنِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ كَانَ أَبِی ع یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ قَضَى قَضَاءً حَتْماً أَلَّا یُنْعِمَ عَلَى الْعَبْدِ بِنِعْمَةٍ فَیَسْلُبَهَا إِیَّاهُ حَتَّى یُحْدِثَ الْعَبْدُ ذَنْباً یَسْتَحِقُّ بِذَلِكَ النَّقِمَةَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 375 روایة:22@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: پدرم على (ع) میفرمود: خدا حكم قاطع و حتمى فرموده كه نعمتى را كه به بندهاى مرحمت فرموده: از او باز نگیرد، مگر زمانى كه بنده گناهى مرتكب شود كه بسبب آن مستحق كیفر گردد.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِیلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ سَدِیرٍ قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقالُوا رَبَّنا باعِدْ بَیْنَ أَسْفارِنا وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ الْآیَةَ فَقَالَ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ كَانَتْ لَهُمْ قُرًى مُتَّصِلَةٌ یَنْظُرُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ وَ أَنْهَارٌ جَارِیَةٌ وَ أَمْوَالٌ ظَاهِرَةٌ فَكَفَرُوا نِعَمَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ غَیَّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ مِنْ عَافِیَةِ اللَّهِ فَغَیَّرَ اللَّهُ مَا بِهِمْ مِنْ نِعْمَةٍ وَ إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ فَأَرْسَلَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ فَغَرَّقَ قُرَاهُمْ وَ خَرَّبَ دِیَارَهُمْ وَ أَذْهَبَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ مَكَانَ جَنَّاتِهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَیْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَیْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ ثُمَّ قَالَ ذلِكَ جَزَیْناهُمْ بِما كَفَرُوا وَ هَلْ نُجازِی إِلَّا الْكَفُورَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 375 روایة:23@*@
ترجمه :
مردى از امام صادق (ع) این قول خداى عزوجل را پرسید: «گفتند: پروردگارا! بین سفرهاى ما دورى انداز و آنها بخود ستم كردند 180000 سوره 34 » حضرت فرمود: آنها مردى بودند داراى آبادیهاى بهم پیوسته و درچشم رس یكدیگر با نهرهاى جارى و اموال بسیار و نمایان، سپس نعمتهاى خداى عزوجل را ناسپاسى كردند و عافیت خدا را نسبت بخود دگرگون ساختند، خدا هم نعمت آنها را دگرگون ساخت و همانا خدا آنچه را مردمى دارند دگرگون نسازد تا آنها خود را دگرگون كنند» خدابر آنها سیل عرم (20) فرستاد تا آبادیهاشانرا غرقه نمود و دیارشان را خراب كرد و اموالشان را برد، و باغهاى (سر سبز و پر میوه) آنها را بدو باغ از درخت تلخ و شوره گز و اندكى سدر (یعنى درختان بىمیوه خود رو كه پس از خشك شدن سیل روئیده بود) تبدیل كرد، سپس خداى عزوجل فرماید: «ناسپاسى آنها را چنین كیفر دادیم، مگر ما جز ناسپاس را كیفر دهیم 16 سوره 36».
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً فَسَلَبَهَا إِیَّاهُ حَتَّى یُذْنِبَ ذَنْباً یَسْتَحِقُّ بِذَلِكَ السَّلْبَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 376 روایة:24@*@
ترجمه :
سماعه گوید: شنیدم امام صادق (ع) مىفرمود: خدا نعمتى به بندهاى نداده كه از او بگیرد جز آنكه گناهى كند كه بدان سزاوار سلب نعمت شود.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْهَیْثَمِ بْنِ وَاقِدٍ الْجَزَرِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَ نَبِیّاً مِنْ أَنْبِیَائِهِ إِلَى قَوْمِهِ وَ أَوْحَى إِلَیْهِ أَنْ قُلْ لِقَوْمِكَ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِ قَرْیَةٍ وَ لَا أُنَاسٍ كَانُوا عَلَى طَاعَتِى فَأَصَابَهُمْ فِیهَا سَرَّاءُ فَتَحَوَّلُوا عَمَّا أُحِبُّ إِلَى مَا أَكْرَهُ إِلَّا تَحَوَّلْتُ لَهُمْ عَمَّا یُحِبُّونَ إِلَى مَا یَكْرَهُونَ وَ لَیْسَ مِنْ أَهْلِ قَرْیَةٍ وَ لَا أَهْلِ بَیْتٍ كَانُوا عَلَى مَعْصِیَتِى فَأَصَابَهُمْ فِیهَا ضَرَّاءُ فَتَحَوَّلُوا عَمَّا أَكْرَهُ إِلَى مَا أُحِبُّ إِلَّا تَحَوَّلْتُ لَهُمْ عَمَّا یَكْرَهُونَ إِلَى مَا یُحِبُّونَ وَ قُلْ لَهُمْ إِنَّ رَحْمَتِى سَبَقَتْ غَضَبِى فَلَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَتِى فَإِنَّهُ لَا یَتَعَاظَمُ عِنْدِى ذَنْبٌ أَغْفِرُهُ وَ قُلْ لَهُمْ لَا یَتَعَرَّضُوا مُعَانِدِینَ لِسَخَطِى وَ لَا یَسْتَخِفُّوا بِأَوْلِیَائِى فَإِنَّ لِى سَطَوَاتٍ عِنْدَ غَضَبِى لَا یَقُومُ لَهَا شَیْءٌ مِنْ خَلْقِی
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 376 روایة:25@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: خداى عزوجل یكى از پیغمبرانش را بسوى قومش فرستاد و باو وحى فرمود كه بقومت بگو: هر اهل قریه و مردمیكه بروش اطاعت من باشند و در آنحال بآنها خوشى و فراوانى رسد و سپس از آنچه دوست دارم بدانچه ناپسند دارم (از اطاعتم بمعصیت) گرایند، آنها را از آنچه دوست دارند بآنچه ناخوش دارند (از خوشى بنا خوشى) منتقل كنم.
و هر اهل قریه و خاندانى كه نافرمانیم كنند و بسختى افتند، سپس از آنچه ناپسند دارم بآنچه دوست دارم (از معصیت باطاعت) گرایند، آنها را از آنچه نمیخواهند بآنچه دوست دارند منتقل كنم.
و نیز بآنها بگو: رحمت من بر خشم و غضبم پیش دارد، پس از رحتم نومید مباشید، زیرا گناهى را كه میآمرزم نزد من بزرگ نمینماید، و بآنها بگو: با عناد و لجبازى در معرض خشم من نیایند، و دوستانم را سبك نشمارند، زیرا هنگام خشم هیبتهائى دارم كه هیچ یك از مخلوقم تاب مقاومت آنها را ندارد
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ الْهَاشِمِیُّ عَنْ جَدِّهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ عَنْ سُلَیْمَانَ الْجَعْفَرِیِّ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَبِیٍّ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ إِذَا أُطِعْتُ رَضِیتُ وَ إِذَا رَضِیتُ بَارَكْتُ وَ لَیْسَ لِبَرَكَتِى نِهَایَةٌ وَ إِذَا عُصِیتُ غَضِبْتُ وَ إِذَا غَضِبْتُ لَعَنْتُ وَ لَعْنَتِى تَبْلُغُ السَّابِعَ مِنَ الْوَرَى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 377 روایة:26@*@
ترجمه :
امام رضا علیه السلام فرمود: خداى عزوجل بیكى از پیغمبران وحى فرمود كه: هرگاه اطاعت شوم راضى گردم و چون راضى شوم بركت دهم و بركت من بىپایانست، و هرگاه نافرمانى شوم خشم گیرم، و چون خشم گیرم لعنت كنم و لعنت من تا هفت پشت برسد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِیدِ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ إِنَّ أَحَدَكُمْ لَیَكْثُرُ بِهِ الْخَوْفُ مِنَ السُّلْطَانِ وَ مَا ذَلِكَ إِلَّا بِالذُّنُوبِ فَتَوَقَّوْهَا مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ لَا تَمَادَوْا فِیهَا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 377 روایة:27@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: گاهى یكى از شما از سلطان بسیار میترسد، و این جز براى ارتكاب گناهان نیست، تا میتوانید از گناهان بپرهیزید و بر آنها اصرار نورزید.
شرح : چنانچه بعد از این ذكر میشود برخى از گناهان موجب میشود كه سلطان ظالمى بر مردمى مسلط شود و آنها از او بترسند.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع لَا وَجَعَ أَوْجَعُ لِلْقُلُوبِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ لَا خَوْفَ أَشَدُّ مِنَ الْمَوْتِ وَ كَفَى بِمَا سَلَفَ تَفَكُّراً وَ كَفَى بِالْمَوْتِ وَاعِظاً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 377 روایة:28@*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: دردى دردناكتر براى دل نیست، و ترسى سختتر از مرگ نیست، و گذشته براى اندیشیدن (و عبرت گرفتن) بس است و مرگ براى اندرز دادن كافى است.
أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْكُوفِیُّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ الْمِیثَمِیِّ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ هِلَالٍ الشَّامِیِّ مَوْلًى لِأَبِی الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع یَقُولُ كُلَّمَا أَحْدَثَ الْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ یَكُونُوا یَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ یَكُونُوا یَعْرِفُونَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 377 روایة:29@*@
ترجمه :
امام رضا علیه السلام مىفرمود: هر چند بندگان گناهان تازهاى را كه سابقه نداشته ایجاد كنند خدا براى آنها بلاهائیرا كه سابقه نداشته ایجاد كند.
توضیح : این روایت شریف در اجتماع امروز ما بسیار بارز و روشن جلوه گر است، ما در اینزمان گناهان نوظهورى (خصوصاً نسبت به زمان و انواع كلاهبرداریها) میشنویم كه نه در كتابى خوانده و نه از كسى شنیدهایم. و همچنین از امراض و گرفتارىهاى مردم آنچه مىبینیم، درقاموس معلومات ما تازگى دارد.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبَّادِ بْنِ صُهَیْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا عَصَانِى مَنْ عَرَفَنِى سَلَّطْتُ عَلَیْهِ مَنْ لَا یَعْرِفُنِى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 378 روایة:30@*@
ترجمه :
امام صادق علیه السلام فرمود: خداى عزوجل فرماید: هرگاه كسیكه مرا شناخته نافرمانیم، كند، كسیرا كه مرا نشناخته بر او مسلط كنم.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنِ ابْنِ عَرَفَةَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ ع قَالَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِى كُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ مُنَادِیاً یُنَادِى مَهْلًا مَهْلًا عِبَادَ اللَّهِ عَنْ مَعَاصِى اللَّهِ فَلَوْ لَا بَهَائِمُ رُتَّعٌ وَ صِبْیَةٌ رُضَّعٌ وَ شُیُوخٌ رُكَّعٌ لَصُبَّ عَلَیْكُمُ الْعَذَابُ صَبّاً تُرَضُّونَ بِهِ رَضّاً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 378 روایة:31@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: خداى عزوجل یك جارچى دارد كه در هر روز و شب جار زند: ایست، ایست بندگان خدا، از رفتن بسوى نافرمانیهاى خدا، كه اگر چارپایان چرنده و كودكان شیرخوار و پیران بركوع رفته نبودند، عذابى بر سر شما فرو میریخت كه نرم و كوبیده شوید.