بَابٌ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْأَحْوَلِ عَنْ سَلَّامِ بْنِ الْمُسْتَنِیرِ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَلَا إِنَّ لِكُلِّ عِبَادَةٍ شِرَّةً ثُمَّ تَصِیرُ إِلَى فَتْرَةٍ فَمَنْ صَارَتْ شِرَّةُ عِبَادَتِهِ إِلَى سُنَّتِى فَقَدِ اهْتَدَى وَ مَنْ خَالَفَ سُنَّتِى فَقَدْ ضَلَّ وَ كَانَ عَمَلُهُ فِى تَبَابٍ أَمَا إِنِّى أُصَلِّى وَ أَنَامُ وَ أَصُومُ وَ أُفْطِرُ وَ أَضْحَكُ وَ أَبْكِى فَمَنْ رَغِبَ عَنْ مِنْهَاجِى وَ سُنَّتِى فَلَیْسَ مِنِّى وَ قَالَ كَفَى بِالْمَوْتِ مَوْعِظَةً وَ كَفَى بِالْیَقِینِ غِنًى وَ كَفَى بِالْعِبَادَةِ شُغُلًا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 136 روایة:1 @*@
ترجمه :
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: همانا براى هر عبادتى شور و جنبشى است و سپس بسستى و آرامش گراید، پس هر كه شور و جنبش عبادتش بسوى سنت من باشد هدایت شده و هر كه خالفت سنت مىكند، گمراه گشته و عملش بهلاكت كشد، همانا من نماز مىگزارم و مىخوابم و روزه مىگیرم و افطار مىكنم و مىخندم و مىگریم و هر كه از طریقه و روش من رو بگرداند از من نیست.
و فرمود: براى موعظه و پند مرگ كافى است و براى بىنیازى یقین كافى است و براى مشغول بودن عبادت بس است .
شرح : راجع به قسمت اول حدیث به شماره 207 ج 1 ص 90 رجوع شود و اما قسمت اخیر حدیث توضیحش این است كه: چون هركسمرگ رفقایش را مىبیند و خودش هم عاقبت مىمیرد، محتاج بموعظه و پند دیگرى نیست و كسیكه یقین داردآنچه خدا برایش مقدر كند، خیر و صلاح او است، مناعت طبع و بىنیازى نفسى پیدا مىكند كه محتاج به بىنیازىدیكرى نیست و هر كه خود را بعبادت خدا مشغول دارد، برایش بهترین شغل است و محتاج بسر گرمى دیگرىنیست.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ الْحَجَّالِ عَنْ ثَعْلَبَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لِكُلِّ أَحَدٍ شِرَّةٌ وَ لِكُلِّ شِرَّةٍ فَتْرَةٌ فَطُوبَى لِمَنْ كَانَتْ فَتْرَتُهُ إِلَى خَیْرٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 137 روایة:2 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كسى را شور و جنبشى است و هر شور و جنبشى، سستى و آرامشى در پى دارد، خوشا حال آنكه آرامشش بسوى خیر باشد.