بَابُ التَّقْبِیلِ
أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْكُوفِیِّ عَنْ عُبَیْسِ بْنِ هِشَامٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَحْمَدَ الْمِنْقَرِیِّ عَنْ یُونُسَ بْنِ ظَبْیَانَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ لَكُمْ لَنُوراً تُعْرَفُونَ بِهِ فِى الدُّنْیَا حَتَّى إِنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا لَقِیَ أَخَاهُ قَبَّلَهُ فِى مَوْضِعِ النُّورِ مِنْ جَبْهَتِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 266 روایة: 1@*@
ترجمه :
یونس بن ظبیان گوید: امام صادق (ع) فرمود: شما (شیعیان) را نوریستكه بوسیله آن در دنیا شناخته شوید، تا آنجا كه هر گاه یكى از شما برادرش را ملاقات كند، محل نور را در پیشانى او بوسد.
شرح - شناختن شیعیانرا بوسیله نور پیشانى مختص بائمه و فرشتگان و خواص اهل ایمانست و آیه شریفه سیماهم وجوههم من اثر السجود مؤید این معناست و از اینرو محل نور در این روایت محل سجده معین شده است.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ رِفَاعَةَ بْنِ مُوسَى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا یُقَبَّلُ رَأْسُ أَحَدٍ وَ لَا یَدُهُ إِلَّا یَدُ رَسُولِ اللَّهِ ص أَوْ مَنْ أُرِیدَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ ص
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 267 روایة: 2@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: نباید بوسیده شود سر كسى و نه دست او مگر (دست) رسول خدا صلى الله علیه و آله یا كسیكه از او رسول خدا صلى الله علیه و آله مقصود باشد (مانند ائمه علیهم السلام و سادات و علما بنا بقولى، ولى نسبت بدیگران هم قائل بحرمتى دیده نشده است).
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ زَیْدٍ النَّرْسِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَزْیَدٍ صَاحِبِ السَّابِرِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَتَنَاوَلْتُ یَدَهُ فَقَبَّلْتُهَا فَقَالَ أَمَا إِنَّهَا لَا تَصْلُحُ إِلَّا لِنَبِیٍّ أَوْ وَصِیِّ نَبِیٍّ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 267 روایة: 3@*@
ترجمه :
صاحب سابرى گوید: خدمت امام صادق (ع) رسیدم و دستش را گرفتم و بوسیدم، حضرت فرمود: آگاه باش كه این (بوسیدن دست) جز نسبت پیغمبر و وصى پیغمبر شایسته نیست.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحَجَّالِ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع نَاوِلْنِى یَدَكَ أُقَبِّلْهَا فَأَعْطَانِیهَا فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ رَأْسَكَ فَفَعَلَ فَقَبَّلْتُهُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ رِجْلَاكَ فَقَالَ أَقْسَمْتُ أَقْسَمْتُ أَقْسَمْتُ ثَلَاثاً وَ بَقِیَ شَیْءٌ وَ بَقِیَ شَیْءٌ وَ بَقِیَ شَیْءٌ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 267 روایة: 4@*@
ترجمه :
یونس بن یعقوب گوید: بامام صادق (ع) عرضكردم: دستت را بمن بده تا ببوسم، حضرت دستش را بمن داد، سپس عرضكردم: قربانت، سرت را، حضرت پیش آورد و من بوسیدم، سپس عرضكردم: قربانت پاهایت را، حضرت سه بار، فرمود: سوگند دهم تو را (كه از بوسیدن پا بگذرى) آیا چیزى مانده، آیا چیزى مانده، آیا چیزى مانده؟ (یعنى بعد بوسیدن دست و سر عضو دیگرى شایسته بوسیدن نیست).
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنِ الْعَمْرَكِیِّ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ ع قَالَ مَنْ قَبَّلَ لِلرَّحِمِ ذَا قَرَابَةٍ فَلَیْسَ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ قُبْلَةُ الْأَخِ عَلَى الْخَدِّ وَ قُبْلَةُ الْإِمَامِ بَیْنَ عَیْنَیْهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 267 روایة: 5@*@
ترجمه :
حضرت ابوالحسن علیه السلام فرمود: هر كه بخاطر خویشاوندى فامیلش را ببوسد باكى بر او نیست (زیرا از نظر شهوت و غرض باطلى در میان نیست) و بوسیدن برادر (نسبى یا ایمانى) بر گونه او و بوسیدن امام بر میان دو چشم اوست (یعنى شایسته است كه گونه برادر و میان دو چشم امام را بوسید).
وَ عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِى الصَّبَّاحِ مَوْلَى آلِ سَامٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَیْسَ الْقُبْلَةُ عَلَى الْفَمِ إِلَّا لِلزَّوْجَةِ أَوِ الْوَلَدِ الصَّغِیرِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 268 روایة: 6@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: بوسیدن دهن سزاوار نیست جز نسبت بهمسر یا فرزند خردسال.