بَابُ الْعِبَادَةِ
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ فِىالتَّوْرَاةِ مَكْتُوبٌ یَا ابْنَ آدَمَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِى أَمْلَأُ قَلْبَكَ غِنًى وَ لَا أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ وَ عَلَیَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّى وَ إِنْ لَا تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِى أَمْلَأُ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْیَا ثُمَّ لَا أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 130 روایة:1@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: در تورات نوشته است: اى آدمى زاد! تنها بعبارت من پرداز تا دلت را از بىنیاز پركنم و نسبت بخواستت ترا بخودت وانگذار، و بر من است كه نیاز را از تو بردارم و دلت را از ترس خود پركنم، و اگر براى عبادتم خود را فارغ نسازى: دلت را از گرفتارى دنیا پركنم، سپس در نیاز را برویت نبندم و ترا با خواستت واگذارم.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِی جَمِیلَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى یَا عِبَادِیَ الصِّدِّیقِینَ تَنَعَّمُوا بِعِبَادَتِی فِی الدُّنْیَا فَإِنَّكُمْ تَتَنَعَّمُونَ بِهَا فِی الْآخِرَةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 131 روایة:2 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: خداى تبارك و تعالى فرماید: اى بندگان راستى پیشه من! در دنیا از نعمت عبادتم برخوردار باشید كه در آخرت از آن برخوردار خواهید بود.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ عَمْرِو بْنِ جُمَیْعٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا یُبَالِىعَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْیَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى یُسْرٍ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 131 روایة:3 @*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: بهترین مردم كسى است كه عاشق عبادت شود، با عبادت دست بگردن شود و آنرا از دل دوست دارد و با تن خود انجام دهد و براى آن فارغ شود (بكار دیگر دل مشغول ندارد) چنین شخصى باك ندارد كه زندگى دنیایش بسختى گذرد یا بآسانى.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ شَاذَانَ بْنِ الْخَلِیلِ قَالَ وَ كَتَبْتُ مِنْ كِتَابِهِ بِإِسْنَادٍ لَهُ یَرْفَعُهُ إِلَى عِیسَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ عِیسَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا الْعِبَادَةُ قَالَ حُسْنُ النِّیَّةِ بِالطَّاعَةِ مِنَ الْوُجُوهِ الَّتِى یُطَاعُ اللَّهُ مِنْهَا أَمَا إِنَّكَ یَا عِیسَى لَا تَكُونُ مُؤْمِناً حَتَّى تَعْرِفَ النَّاسِخَ مِنَ الْمَنْسُوخِ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا مَعْرِفَةُ النَّاسِخِ مِنَ الْمَنْسُوخِ قَالَ فَقَالَ أَ لَیْسَ تَكُونُ مَعَ الْإِمَامِ مُوَطِّناً نَفْسَكَ عَلَى حُسْنِ النِّیَّةِ فِى طَاعَتِهِ فَیَمْضِى ذَلِكَ الْإِمَامُ وَ یَأْتِى إِمَامٌ آخَرُ فَتُوَطِّنُ نَفْسَكَ عَلَى حُسْنِ النِّیَّةِ فِى طَاعَتِهِ قَالَ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ هَذَا مَعْرِفَةُ النَّاسِخِ مِنَ الْمَنْسُوخِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 131 روایة: 4 @*@
ترجمه :
عیسى بن عبدالله به امام صادق (ع) عرضكرد: قربانت، عبادت چیست؟ فرمود: نیت خوب داشتن بعبارت از راهى كه خدا از آنراه اطاعت شود، همانا اى عیسى! مؤمن نباشى تا آنكه ناسخ را از منسوخ تشخیص دهى (تا بناسخ عمل كنى و منسوخ را كنار گذارى).
عرضكردم: قربانت تشخیص دادن ناسخ از منسوخ چیست؟ فرمود: مگر نه اینستكه با امامى هستى و با حسن نیت باطاعتش تصمیم میگیرى، سپس آن امام در میگذرد و امام دیگر میآید و تو با حسن نیت با طاعت او تصمیم میگیرى؟ عرضكردم: چرا، فرمود: همین تشحیص ناسخ از منسوخست.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِیلٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْعُبَّادَ ثَلَاثَةٌ قَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَوْفاً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِیدِ وَ قَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى طَلَبَ الثَّوَابِ فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأُجَرَاءِ وَ قَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حُبّاً لَهُ فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَارِ وَ هِیَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 131 روایة:5 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: عبادت كنندگان سه دستهاند: 1- گروهى كه خداى عزوجل را از ترس عبادت كنند و این بردگانست، 2- مردمیكه خداى تبارك و تعالى را بطمع ثواب عبادت كنند و این عبادت مزدورانست، 3- دستهاى كه خداى عزوجل را براى دوستیش عبادت كنند و این عبادت آزادگان و بهترین عبادتست.
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا أَقْبَحَ الْفَقْرَ بَعْدَ الْغِنَى وَ أَقْبَحَ الْخَطِیئَةَ بَعْدَ الْمَسْكَنَةِ وَ أَقْبَحُ مِنْ ذَلِكَ الْعَابِدُ لِلَّهِ ثُمَّ یَدَعُ عِبَادَتَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 132 روایة:6@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: چه زشت است فقر بعد از ثروتمندى و چه زشت است گناه بعد از خوارى و درویشى و زشتتر از آن كسى است كه عبادت خدا كند و سپس آنرا وا گذارد.
شرح : زشتى فقر بعد از ثروتمندى یا از لحاظ اسراف و تبذیر و بیكار ماندن و خرج كردنست و یا از لحاظ اینستكه انسان را وجو آنكهثروت دارد و مدتى با دست باز زندگى میكرده است، ناگاه طریق بخل و خست پیش گیرد و چون فقرا زندگى كند و یامقصود زشتى در نظر اهل دنیاست، اگر چه نزد خدا پسندیده باشد و اما زشتى گناه بعد از خوارى و درویشى بمعنى گناهكردن در زمان پیرى و سستى و یا گناه كردن در زمان غنا و ثروت است، پس از آنكه بفقر و درویشى مبتلى باشد.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ مَنْ عَمِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَیْهِ فَهُوَ مِنْ أَعْبَدِ النَّاسِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 132 روایة:7@*@
ترجمه :
على بن الحسین صلوات الله علیهما فرمود: كسى كه بدانچه خدا بر او واجب ساخته عمل كند عابدترین مردمست.