بَابُ الْكَفَافِ
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ غَیْرِ وَاحِدٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ الْحَذَّاءِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِیَائِى عِنْدِى رَجُلًا خَفِیفَ الْحَالِ ذَا حَظٍّ مِنْ صَلَاةٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ بِالْغَیْبِ وَ كَانَ غَامِضاً فِى النَّاسِ جُعِلَ رِزْقُهُ كَفَافاً فَصَبَرَ عَلَیْهِ عُجِّلَتْ مَنِیَّتُهُ فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّتْ بَوَاكِیهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 209 روایة:1@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: خداى عزوجل فرماید: رشك آورترین دوستانم نزد من مرد سبك حال است كه (قیود و تشریفات ندارد) بهرهاى از نماز دارد، عبادت پروردگارش را نهان و باطن نیكو انجام میدهد، در میان مردم گمنام بوده، روزیش را بقدر كفاف قرار داده و بر آن صبر نموده مرگش زود برسد، میراثش اندك و گریه كنندگانش اندك باشد.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص طُوبَى لِمَنْ أَسْلَمَ وَ كَانَ عَیْشُهُ كَفَافاً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 210 روایة:2@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود خوشا حال آنكه مسلمان باشد و زندگیش بقدر كفاف.
النَّوْفَلِیُّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اللَّهُمَّ ارْزُقْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ مَنْ أَحَبَّ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ الْعَفَافَ وَ الْكَفَافَ وَ ارْزُقْ مَنْ أَبْغَضَ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ الْمَالَ وَ الْوَلَدَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 210 روایة:3@*@
ترجمه :
و فرمود: بار خدایا به محمد و آل محمد و دوستان آنها پاكدامنى و بمقدار كفاف روزى كن و بدشمنان محمد و آل محمد، مال و فرزند روزى كن.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّوْفَلِیِّ رَفَعَهُ إِلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ص قَالَ مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ ص بِرَاعِی إِبِلٍ فَبَعَثَ یَسْتَسْقِیهِ فَقَالَ أَمَّا مَا فِی ضُرُوعِهَا فَصَبُوحُ الْحَیِّ وَ أَمَّا مَا فِی آنِیَتِنَا فَغَبُوقُهُمْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اللَّهُمَّ أَكْثِرْ مَالَهُ وَ وُلْدَهُ ثُمَّ مَرَّ بِرَاعِی غَنَمٍ فَبَعَثَ إِلَیْهِ یَسْتَسْقِیهِ فَحَلَبَ لَهُ مَا فِى ضُرُوعِهَا وَ أَكْفَأَ مَا فِى إِنَائِهِ فِى إِنَاءِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ بَعَثَ إِلَیْهِ بِشَاةٍ وَ قَالَ هَذَا مَا عِنْدَنَا وَ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ نَزِیدَكَ زِدْنَاكَ قَالَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اللَّهُمَّ ارْزُقْهُ الْكَفَافَ فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ یَا رَسُولَ اللَّهِ دَعَوْتَ لِلَّذِى رَدَّكَ بِدُعَاءٍ عَامَّتُنَا نُحِبُّهُ وَ دَعَوْتَ لِلَّذِى أَسْعَفَكَ بِحَاجَتِكَ بِدُعَاءٍ كُلُّنَا نَكْرَهُهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ مَا قَلَّ وَ كَفَى خَیْرٌ مِمَّا كَثُرَ وَ أَلْهَى اللَّهُمَّ ارْزُقْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ الْكَفَافَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 210 روایة:4@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) بشتر چرانى گذر كرد و كسى را فرستاد تا از او شیر بخودهد شتربان گفت: آنچه در پستان شترانست صبحانه قبیله است و آنچه در ظرفهاست شام ایشانست، رسولخدا (ص) فرمود: خدایا مال و فرزندانش را زیاد كن.
سپس به گوسفند چرانى گذر كرد و كس فرستاد تا از او شیر بگیرد، چوپان گوسفندها را دوشید و هر چه در ظرف داشت، در ظرف پیغمبر (ص) ریخت و گوسفندى هم براى حضرت فرستاد و عرضكرد همین اندازه نزد ما بود، اگر بیشتر هم بخواهید بشما میدهیم.
رسولخدا (ص) فرمود: خدایا او را بقدر كفاف روزى ده، یكى از اصحاب عرضكرد: یا رسول الله! براى كسیكه ردت كرد، دعائى فرمودى كه همه آنرا دوست داریم و براى كسیكه حاجتت را روا كرد دعائى فرمودى كه همه ما ناخوش شدیم.
رسولخدا (ص) فرمود: آنچه كم باشد و كفایت كند، بهتر است از زیادیكه دل را مشغول دارد بار خدایا بمحمد و آل محمد بقدر كفاف روزى كن.
عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِى الْبَخْتَرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ یَحْزَنُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنُ إِنْ قَتَّرْتُ عَلَیْهِ وَ ذَلِكَ أَقْرَبُ لَهُ مِنِّى وَ یَفْرَحُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنُ إِنْ وَسَّعْتُ عَلَیْهِ وَ ذَلِكَ أَبْعَدُ لَهُ مِنِّی
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 211 روایة:5@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: خداى عزوجل میفرماید: اگر برنده مؤمنم تنگ گیرم، غمگین شود در صورتیكه این تنگى او را بمن نزدیكتر سازد و اگر بر بنده مؤمنم وسعت دهم شادمان گردد، در صورتیكه آن وسعت او را از من دورتر كند.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَزْدِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِیَائِى عِنْدِى عَبْداً مُؤْمِناً ذَا حَظٍّ مِنْ صَلَاحٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ وَ عَبَدَ اللَّهَ فِى السَّرِیرَةِ وَ كَانَ غَامِضاً فِى النَّاسِ فَلَمْ یُشَرْ إِلَیْهِ بِالْأَصَابِعِ وَ كَانَ رِزْقُهُ كَفَافاً فَصَبَرَ عَلَیْهِ فَعَجَّلَتْ بِهِ الْمَنِیَّةُ فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّتْ بَوَاكِیهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 211 روایة:6@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: خداى عزوجل فرماید: رشك آورترین دوستانم نزد من بنده مؤمنى است كه بهرهاى از شایستگى دارد، عبادت پروردگارش را نیكو انجام داده، و خدا را در نهان عبادت كرده، و در میان مردم گمنام است و با انگشت باو اشاره نمیشود، (مشهور و معروف نیست)
روزیش بقدر كفاف است و بر آن صبر میكند، مرگش زود رسیده، میراثش كم و گریه كنندگانش كماند.