بَابٌ فِى سُكُونِ الْمُؤْمِنِ إِلَى الْمُؤْمِنِ
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ یُونُسَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَسْكُنُ إِلَى الْمُؤْمِنِ كَمَا یَسْكُنُ الظَّمْآنُ إِلَى الْمَاءِ الْبَارِدِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 345 روایة:1@*@
ترجمه :
امام صادق علیه السلام فرمود: مؤمن بسوى مؤمن آرامش مىگیرد، چنانكه تشنه بآب سرد آرامش مىگیرد.
توضیح : چنانكه شخص تشنه از فراق آب اضطراب و پریشانى دارد و همواره جویاى آنست و چون آب را پیدا كرد، دلش آرام مىگیرد، مؤمن هم از فراق مؤمن پریشانست، و چون او را پیدا كند، دلش آرام شود و خاطر جمع گردد، پس این كلام از باب تشبیه معقول بمحسوساست.