بَابُ سَلَامَةِ الدِّینِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ أَیُّوبَ بْنِ الْحُرِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَقاهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَكَرُوا فَقَالَ أَمَا لَقَدْ بَسَطُوا عَلَیْهِ وَ قَتَلُوهُ وَ لَكِنْ أَ تَدْرُونَ مَا وَقَاهُ وَقَاهُ أَنْ یَفْتِنُوهُ فِى دِینِهِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 305 روایة:1@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) درباره قول خداى عزوجل: «خدا او را از بدیهاى آنچه نیرنگ زدند نگهداشت، 40» فرمود: همانا بخدا بر او چیره شدند و او را كشتند، ولى میدانید خدا او را از چه نگه داشت؟ او را نگه داشت از اینكه نسبت بدینش فریب دهند. (مربوط بمؤمن آل فرعونست كه داستان او در قرآن و تواریخ مذكور است).
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ أَبِی جَمِیلَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع كَانَ فِی وَصِیَّةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع لِأَصْحَابِهِ اعْلَمُوا أَنَّ الْقُرْآنَ هُدَى اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ نُورُ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ عَلَى مَا كَانَ مِنْ جَهْدٍ وَ فَاقَةٍ فَإِذَا حَضَرَتْ بَلِیَّةٌ فَاجْعَلُوا أَمْوَالَكُمْ دُونَ أَنْفُسِكُمْ وَ إِذَا نَزَلَتْ نَازِلَةٌ فَاجْعَلُوا أَنْفُسَكُمْ دُونَ دِینِكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْهَالِكَ مَنْ هَلَكَ دِینُهُ وَ الْحَرِیبَ مَنْ حُرِبَ دِینُهُ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا فَقْرَ بَعْدَ الْجَنَّةِ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا غِنَى بَعْدَ النَّارِ لَا یُفَكُّ أَسِیرُهَا وَ لَا یَبْرَأُ ضَرِیرُهَا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 306 روایة:2@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: در ضمن سفارش امیرالمؤمنین علیه السلام باصحابش اینست: بدانید كه قرآن هدایت شب و روز است (یعنى در همه احوال و اوقات) و نور شب تاریكست، براى هر سختى و نیازى (راه نجات را در گرفتارى و بلانشان دهد) پس چون بلائى فرا رسد، اموال خود را سپر جانتان سازید، و چون حادثهاى پیش آمد (كه مربوط بامر دینست و جز با دادن جان مرتفع نشود) جان خود را فداى دینتان كنید، و بدانید كه هلاك شده كسى است كه دینش تباه شود و غارت زده كسى است كه دینش را بربایند، همانا پس از رسیدن به بهشت نیازى نیست و بعد از دوزخ بىنیازى نیست (هر كه در دنیا عمل صالح كند و مستوجب بهشت گردد، فقیر و نیازمند نیست، هر چند دستنگ و گرفتار باشد و كسیكه خود را مستوجب دوزخ سازد، بىنیازى ندارد، هر چند ثروتمند و مرفه باشد) اسیر دوزخ آزاد نگردد و نابینایش بهبودى نیابد.
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ سَلَامَةُ الدِّینِ وَ صِحَّةُ الْبَدَنِ خَیْرٌ مِنَ الْمَالِ وَ الْمَالُ زِینَةٌ مِنْ زِینَةِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ
مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِیلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ رِبْعِیٍّ عَنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع مِثْلَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 306 روایة:3@*@
ترجمه :
امام باقر علیه السلام فرمود: سلامتى دین و صحت بدن بهتر از مالست و مال یكى از زینتهاى خوب دنیاست.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ قَالَ كَانَ رَجُلٌ یَدْخُلُ عَلَى أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع مِنْ أَصْحَابِهِ فَغَبَرَ زَمَاناً لَا یَحُجُّ فَدَخَلَ عَلَیْهِ بَعْضُ مَعَارِفِهِ فَقَالَ لَهُ فُلَانٌ مَا فَعَلَ قَالَ فَجَعَلَ یُضَجِّعُ الْكَلَامَ یَظُنُّ أَنَّهُ إِنَّمَا یَعْنِى الْمَیْسَرَةَ وَ الدُّنْیَا فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع كَیْفَ دِینُهُ فَقَالَ كَمَا تُحِبُّ فَقَالَ هُوَ وَ اللَّهِ الْغِنَى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 307 روایة:4@*@
ترجمه :
مردى از اصحاب امام صادق (ع) همواره خدمتش میرسید، مدتى گذشت كه حج نگذاشت (و خدمت امام نرسید) یكى از آشنایانش خدمت امام آمد، امام باو فرمود: فلانى چه میكند؟ راوى گوید: او سخن را در لغافه بیان كرد و گمان نمود منظور حضرت دارائى و مال دنیاست. امام صادق (ع) فرمود: دینش چگونه است؟ گفت: چنانكه شما دوست دارى، فرمود: بخدا كه او غنى است.