جمعی از علماء و مفسران گفته اند : آیات مورد بحث همانگونه که از بلند کردن صدا نزد پیامبر (صلی اللّه علیه و آله ) در زمان حیاتش منع می کند ، بعد از وفاتش را نیز شامل می شود .**(روح المعانی) جلد 26 صفحه 125***
اگر منظور آنها شمول عبارت آیه است ، ظاهر آیه مخصوص زمان حیات رسول الله (صلی اللّه علیه و آله ) است ، زیرا می گوید : ((صدای خود را برتر از صدای او نکنید)) و این در حالی است که پیامبر (صلی اللّه علیه و آله ) حیات جسمانی داشته باشد و سخن بگوید .
ولی اگر منظور مناط و فلسفه حکم است که در این گونه موارد روشن است و اهل عرف الغای خصوصیت می کنند ، تعمیم مذکور بعید به نظر نمی رسد ، زیرا مسلم است هدف در اینجا رعایت ادب و احترام نسبت به ساحت قدس پیامبر (صلی اللّه علیه و آله ) است ، بنابراین هر گاه بلند کردن صدا در کنار قبر پیامبر (صلی اللّه علیه و آله ) نوعی هتک و بی احترامی باشد بدون شک جائز نیست ، مگر اینکه به صورت اذان نماز ، یا تلاوت قرآن ، یا ایراد خطابه و امثال آن بوده باشد که در اینگونه موارد ، نه در حیات پیامبر (صلی اللّه علیه و آله ) ممنوع است و نه در ممات او .
در حدیثی در اصول کافی از امام باقر (علیه السلام ) درباره ماجرای وفات امام حسن مجتبی (علیه السلام ) و ممانعتی که از سوی ((عایشه )) در زمینه دفن آن حضرت در جوار پیامبر (صلی اللّه علیه و آله ) به عمل آمد و سر و صداهائی که بلند شد می خوانیم : امام حسین (علیه السلام ) به آیه ((یا ایها الذین آمنوا لاترفعوا اصواتکم فوق صوت النبی )) . . .استدلال فرمود ، و از رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله ) این جمله را نقل کرد : ان الله حرم من المؤمنین امواتا ما حرم منهم احیاء : ((خداوند آنچه را از مؤمنان در حال حیات تحریم کرده در حال مماتشان نیز تحریم کرده است )) .**(اصول کافی) مطابق نقل (نورالثقلین) جلد 5 صفحه 80***
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 147@@@
این حدیث گواه دیگری بر عمومیت مفهوم آیه است .