بدون شک بردن آنها به سوی آتش دوزخ ، تواءم با تحقیر و ذلت و زجر و عذاب است ، ولی در آیات مختلف قرآن ، تعبیرات گوناگونی در این باره دیده می شود :
در سوره ((حاقه )) آیه 30 و 31 می خوانیم : خذوه فغلوه ثم الجحیم صلوه : ((او را بگیرید و در غل و زنجیر کنید ، سپس در آتش دوزخ وارد سازید)) .
و در سوره دخان آیه 47 چنین آمده : خذوه فاعتلوه الی سواء الجحیم : ((او را بگیرید و با شدت به میان جهنم برانید))!
و در آیات متعددی تعبیر به ((سوق )) و راندن شده است ، مانند : آیه 86
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 423@@@
سوره مریم و نسوق المجرمین الی جهنم وردا : ((مجرمان را (همچون شتران تشنه کامی که به سوی آبگاه می روند) به سوی جهنم می رانیم )) .
و به عکس پرهیزکاران و متقین را با نهایت احترام و اکرام به سوی بهشت می برند فرشتگان الهی به استقبال آنها می شتابند درهای بهشت به روی آنها گشوده می شود ، و خازنان بهشت به آنها سلام و خوش آمد می گویند و بشارت سکونت جاودان را در بهشت به آنها می دهند (زمر - 73) .
به این ترتیب نه تنها ((بهشت )) و ((دوزخ )) کانون ((مهر)) و ((قهر)) خدا است ، بلکه تشریفات ورود در هر یک آنها نیز بیانگر همین معنی است .