تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نمونه ، جلد22
آیت الله مکارم شیرازی با همکاری جمعی از فضلاء و دانشمندان‏‏‏‏‏

5 - علاج غیبت و توبه آن

((غیبت )) مانند بسیاری از صفات ذمیمه تدریجا به صورت یک بیماری روانی درمی آید ، به گونه ای که غیبت کننده از کار خود لذت می برد ، و از این که پیوسته آبروی این و آن را بریزد احساس رضا و خشنودی می کند ، و این یکی از مراحل بسیار خطرناک اخلاقی است .

اینجا است که غیبت کننده باید قبل از هر چیز به درمان انگیزه های درونی غیبت که در اعماق روح او است و به این گناه دامن می زند بپردازد ، انگیزه هائی همچون ((بخل )) و ((حسد)) و ((کینه توزی )) و ((عداوت )) و ((خود برتربینی )) .

باید از طریق خودسازی ، و تفکر در عواقب سوء این صفات زشت و نتائج شومی که ببار می آورد ، و همچنین از طریق ریاضت نفس این آلودگیها را از جان و دل بشوید ، تا بتواند زبان را از آلودگی به غیبت باز دارد .

سپس در مقام توبه برآید ، و از آنجا که غیبت جنبه حق الناس دارد اگر دسترسی به صاحب غیبت دارد و مشکل تازه ای ایجاد نمی کند ، از او عذرخواهی کند ، هر چند بصورت سر بسته باشد ، مثلا بگوید من گاهی بر اثر نادانی

@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 194@@@

و بیخبری از شما غیبت کرده ام مرا ببخش ، و شرح بیشتری ندهد ، مبادا عامل فساد تازه ای شود .

و اگر دسترسی به طرف ندارد یا او را نمی شناسد ، یا از دنیا رفته است ، برای او استغفار کند ، و عمل نیک انجام دهد ، شاید به برکت آن خداوند متعال وی را ببخشد و طرف مقابل را راضی سازد .