در آیات فوق خواندیم که یکی از ویژگیهای شاعران با هدف این است که خدا را بسیار یاد می کنند.
در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) می خوانیم که فرمود: مراد از ذکر کثیر تسبیح فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است (که مشتمل بر تکبیر و حمد و تسبیح است).
و در حدیث دیگری از همان امام (علیه السلام) می خوانیم که فرمود: یکی از سختترین و مهمترین اموری که خدا بر خلق، فرض کرده است، ذکر کثیر خدا است، سپس فرمود: منظورم این نیست که سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر بگویند، اگر چه این هم جزئی از آن است، و لکن: ذکر الله عند ما احل و حرم، فان کان طاعة عمل بها، و ان کان معصیة ترکها: منظور یاد کردن خدا است به هنگامی که انسان با حلال و حرام مواجه می شود، اگر اطاعت خدا باشد آن را انجام دهد و اگر معصیت باشد ترک گوید.**اصول کافی***
@@تفسیر نمونه جلد 15 صفحه 387@@@
پروردگارا! قلب ما را از یاد خودت سرشار کن تا در هر جریانی آنچه رضای تو است برگزینیم و از آنچه موجب خشم و غضب تو است چشم بپوشیم.
خداوندا: زبان ما را گویا، قلم ما را توانا، و قلب ما را پر اخلاص گردان، تا همه را در راه تو، و برای رضای تو به کار گیریم - آمین رب العالمین.
@@تفسیر نمونه جلد 15 صفحه 389@@@