بنده معتقدم تشکیلات به این معنا که جمع انسان‌ها ذیل انقلاب اسلامی و شخصیت اشراقی حضرت امام خمینی(ره) سعی کنند اهداف انقلاب اسلامی را برجسته و روشن کنند و خود را به میان نیاورند، یک معبد و عبادتگاه است که نورانیت خاص خود را دارد. در این رابطه عرض می‌کنم حضور در چنین جمعی می‌ارزد که حتی انسان کشف‌های جزئی و فردی خود را فدای نور جمعی کند. گاهی ممکن است طرف در شعور خود به نکته‌ی خوبی هم رسیده باشد ولی وقتی متوجه حقیقت برتری شد، خیلی هنر می‌خواهد که خود را ذیل آن قرار دهد، کاری که بعضی از بزرگان کردند و خود را ذیل کشف امام خمینی(ره) قرار دادند. از آن جهت این کار مهم است که انسان فهم خود را که جلوه‌ای از حق است ذیل یک فهم برتر قرار دهد که تاریخ جدید را پدید می‌آورد و حضرت حق به جای ارتباط فردی با آن عارف، ارتباطی تاریخی با انسان‌های آن دوران برقرار می‌کند. در همین رابطه تشکیلات را در نظام اسلامی معنا کنید که آنچه خود دارید و می دانید حق است را ذیل حضور جمعی مؤمنین قرار دهید تا وارد تاریخ جدیدی شوید وگرنه به فتح تاریخی که پدید آمده است وارد نمی‌شوید و با خدای فردی خود زندگی می‌کنید. آن آقا برای خودش حرف دارد ولی اگر برسد به این که جمع مؤمنین حرفی ماورای سلوک فردی را در جلو او باز می‌کنند طور دیگری به موضوع نگاه می‌کند این‌ها ظرائفی است که باید در جای خود بحث شود تا معنای «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌٌ»(حجرات/10) تنها معنای فردی به خود نگیرد.
سؤال: با توجه به سخنان جنابعالی و با نظر به آنچه مقام معظم رهبری«حفظه‌اللّه» می‌فرمایند هویت تشکیلاتی گروه‌های فرهنگی در حال حاضر چگونه باید باشد؟
جواب: با توجه به آنچه از سخنان مقام معظم رهبری«حفظه‌اللّه» برداشت می‌شود، به نظر می‌آید یک تشکّل فرهنگی بدون آن‌که دیده شود، باید مبانی فکری و فرهنگی انقلاب اسلامی را از اجمال به تفصیل در آورد.
سؤال: آیا شخصیت‌های فرهنگی کشور نمی‌توانند این کار را انجام دهند بدون آن‌که نیاز به تشکیلات فرهنگی باشد؟
جواب: شخصیت‌های فرهنگی تنها از نظر تئوریک می‌توانند موضوعات را طرح کنند ولی عملیاتی‌کردن آن موضوعات و در زمره‌ی مطالبات جامعه درآوردن، به کار تشکیلاتی نیاز دارد منتها تشکیلاتی که راه‌کارهای متذکّر شدن مطالبات فرهنگی را در کف جامعه بیاورد.