در رابطه با جایگاه الهی زعیمان دین، باید بدانیم همان‌طور که حیات بدن به جهت حاکمیتِ حقیقتِ مجردی به نام روح است، حیات جامعه نیز در گرو حاکمیت و ولایت الهی است که توسط انبیاء الهی طرح و اجرا می‌شود و امامان ادامه‌دهنده‌ی تحقق ولایت الهی هستند و در زمان غیبت امام زمان(عج) این کار به عهده‌ی فقهای جامع الشرایط است، تا یک روز جامعه از ولایت الهی محروم نگردد. چون این یک قاعده است که همیشه بر کثرت‌ها یک حقیقت وحدانی باید حاکم باشد تا کثرت‌ها از انسجام لازم بهره‌مند باشند. روح شما حقیقت واحدی است که موجب می‌شود سلول‌های بدن شما هویت داشته باشند و هرکدام در حکم مجموعه‌ای از یک عضو فعالیت کنند و تا موقعی بدن شما زنده است که روح شما بر آن حاکم باشد. اگر روح شما - به عنوان یک حقیقت مجردِ واحد- از بدن شما منصرف شود این بدن می‌میرد. جامعه هم همین طور است، وقتی امکان حیات دارد و گرفتار بحران نیست که حقیقت واحدی یعنی همان حکم حضرت احدیت بر آن حاکم باشد و به این معنا گفته می‌شود همیشه باید خدا بر جامعه حاکم باشد تا جامعه ویران نشود. در زمان پیامبر و امام معصوم، وجود مقدس آن عزیزان است که مستقیماً نور هدایت الهی را از حق می‌گیرند و حکم حضرت اَحدیت را بر جامعه حاکم می‌کنند ولی در زمان غیبت، این فقیه است که با اجتهاد خود حکم حضرت احد را از قرآن و روایت می‌گیرد و آن را حاکم می‌کند.