جواب: به نظرم اگر به ادامهی صحبت مقام معظم رهبری توجه شود این ابهام که میفرمائید برطرف میگردد. ایشان تأکید دارند جریانهای فرهنگی که میخواهند کارهای اساسی بکنند باید سر خود را شلوغ نکنند، نگاه کنند اولویتها را پیدا نمایند. میفرمایند:
«حتی المقدور تشکّلاتتان را ستادی نگه دارید و وارد صف نشوید. صف را به عهده همین مجموعههای مردمی بگذارید ... در واقع مرزی برای خودتان قائل شوید، بین صف و ستاد، و حتی المقدور وارد کارهای عملیاتی نشوید».
نکتهی فوق یکی از نکاتی است که باید برای کارهای اصیلِ فرهنگی مدّ نظر قرار داد. نکته دیگری که در دل این توصیه نهفته است تأکید رهبری در حذرکردن از کارهای موسمی است که در مرحلهای تب آن داغ میشود و بعد فرو مینشیند. میفرمایند:
«یک چیز مهم که الآن به این مناسبت، به خصوص در این برهه زمانی لازم است عرض کنم، از گسترش نفوذ و کلمه در سطح کشور در مسائل زود بازده، سعی کنید استفاده نشود. مثل انتخابات و اینها حیف است که کار وسیع فرهنگی را که انسان میخواهد انجام دهد، این را وسیلهای قرار بدهد که در انتخابات یکی جلو بیاید و یکی عقب برود. به نظر من حیف است این تشکیلات را تا جایی که ممکن است صرف این جور کارهای زودبازده کنید ... این کارها را باید برای تقویت بنیه فرهنگی به کار برد. ما باید یک بنیه فرهنگی قوی، هم در خودمان و هم در مجموعه نظام به وجود آوریم، هم در تک تک مردم به وجود بیاوریم. ما اگر بخواهیم به ایجاد تمدن اسلامی به معنای حقیقی کلمه برسیم ... احتیاج داریم خیلی کار کنیم، خیلی تلاش کنیم و بنیه قوی لازم داریم برای پیشرفت.»
مقام معظم رهبری میفرمایند: ادامهی راه با استحکامِ زیرساختها ممکن است. اگر چنانچه زیرساختها را محکم کردید، کار در ادامه آسان خواهد شد و بعد تأکید میکنند:
«هر چه بیسر و صداتر حرکت کنید بهتر است».
در واقع برای کار فرهنگی دو شاخصه را مدّ نظر میآورند یکی آن که کارها ماورای حادثههای زودبازده باشد و دیگر آن که چراغ خاموش جلو رویم. میفرمایند: «هر چه بیسر و صدا و بیانتساب وجود داشته باشد، بهتر است» بنده میخواهم روی این دو شاخصه بمانم و سؤال کنم یک کار فرهنگی که باید تاریخساز باشد با یک کار تبلیغاتی که حادثهساز است چه تفاوتهایی دارند، در حالیکه هیچکدام را بنا نیست نفی کنیم مثلاً وقتی نامزد خوبی برای ریاست جمهوری یا نمایندگی مجلس روبهروی ما است آیا ما نیز وظیفه داریم مثل بعضی جریانهای سیاسی، بهعنوان یک مجموعهی فرهنگی موضعگیری کنیم؟ و یا با نگاه درازمدتی که برای خود تعریف کردهایم در راستای تقویت بنیهی فرهنگی جامعه، باید در این امورِ موسمی ورود پیدا نکنیم؟ وقتی مقام معظم رهبری میفرمایند: «پشتوانهی فکری و فرهنگی بایستی بسیار محکم و مورد اطمینان باشد. آیا با ورود به این نوع حوادث موسمی میتوانیم برای تقویت بنیهی فرهنگی جامعه، پشتوانهی فکری محکمی باقی بمانیم؟
کار جهادی در امور فرهنگی یعنی کار طاقتفرسای درازمدت برای نجات جامعه از بیفکری و سطحینگری و تحجر. مسلّم ما در شرایطی هستیم که خلأ تفکر داریم و رهبری میفرمایند:
«شما نگاه کنید ببینید خلأ کجاست. آن خلأ را پر کنید.»