تاریخ: 13/11/1377
من ورزش را برای عموم مردم لازم می دانم. من ورزش را برای جوانان لازم می دانم، برای غیرجوانان - میانسالان و پیرمردان و پیرزنان - هم واجب می دانم. بنابراین، اگر ورزش برای جوانان لازم است، برای ماها واجب است، چون برای افراد میانسال، مساله مرگ و زندگی است. یعنی اگر ورزش بکنند، زندگی سالمیخواهند داشت و خواهند گذراند، و اگر ورزش نکنند، دچار بیماری و افسردگی خواهند شد. البته ورزش برای جوانان هم لازم است، چون آنها هم اگر به ورزش روی بیاورند، سلامت و نشاط و شادابی و زیبایی خواهند داشت. بنابراین، من برایعموم مردم - از زن و مرد - ورزش متناسب با خودشان را لازم می دانم.
این ورزش، لزوما به معنای ورزشهای قهرمانی و شرکت در مسابقات نیست. بعضی خیال می کنند که ورزشکار بودن، یعنیاین که حتما در مسابقات شرکت کنند. اگر می گوییم زنان ورزش کنند، یعنی حتما باید در مسابقات شرکت کنند، نه، ورزش بکنند، مثل این که غذا می خورند، مثال این که کارهای روزانه شان را انجام می دهند، مثل این که درس می خوانند، ورزش باید یکی از برنامه های حتمی زندگیشان باشد.
از طرف دیگر، من اعتقاد دارم که ورزش قهرمانی هم لازم است. اگر ورزش قهرمانی نباشد، این ورزش همگانی اصلا تحقق پیدا نخواهد کرد. همیشه بایستی یک قله داشته باشیم، تا در دامنه ها افراد زیادی حرکت کنند، لذا ورزش قهرمانی به این دلیل واجب و لازم است. البته ورزش قهرمانی و شرکت در میدانهای بین المللی، منافع دیگری هم دارد و آن، سربلندی و اشتهار ملت است.
چندی پیش، مسئولان ورزشی کشور و عده یی از ورزشکاران این جا بودند. به آنها گفتم من اعتقادم این است که ایران نباید در میدانهای بین المللی ورزشی، جزو آن رده های آخر باشد، باید یکی از سه کشور اول در مجموعه ورزشهای جهانی باشد.
نمی گویم حتما اول یا دوم باشد، نه، طبعا در صدر باید قرار بگیرد، علتش این است که ما سابقه زیاد ورزشی داریم، ما جوانان سالمی داریم، ما آب و هواهای مناسب رشد بدنی داریم، انسانهای با استعدادی داریم و باید در دنیا ما پیشرفت داشته باشیم.
البته ورزشهای بومی ما، ورزشهایی که مربوط به سابقه و فرهنگ گذشته ماست، متاسفانه مهجور است و دست خود ما نیست. خیلی از ورزشها در کشور ما مهجور است و من در آن دیدار از آنها اسم آوردم، چوگان که جزو ورزشهای قدیمیماست، بعضی از این ورزشهای زورخانه یی، ورزشهای خیلی خوبی است، اینها می تواند در دنیا مطرح بشود. اصلا ما می توانیم ورزشهایی را در دنیا ابداع بکنیم. یک روز فوتبال در دنیا نبود، اما آن را بوجود آوردند. یک روز بسکتبال در دنیا نبود، اما آن را به وجود آوردند، بنابراین چرا ورزشکاران ایرانی و صاحب نظران ایرانی در ورزش، نوآوری نکنند الان صحبت نوآوری بود، یکی از میدانهای نوآوری، ورزش است. نوآوری کنند، کارهای جدید بکنند، هم در مسائل ورزشی، هم در خود ورزش.
در ورزش همگانی هم باید گامهای اساسی برداریم. چون این صحبتها را جوانان و عموم مردم خواهند شنید، من واقعا همه را به ورزش سفارش می کنم. بنده گاهی صبحها به این ارتفاعات شمال تهران می روم، از این که بعضی وقتها می بینم آن جا خلوت است، واقعا غصه ام می شود. گاهی اوقات هم اتفاق میافتد که جمعه ها وقت شلوغی می روم و می بینم که جمعیت زیاد است، خوشحال می شوم.