تاریخ: 13/9 /1370
یک طرز فکر، طرز فکر درست است، و آن این که ممکن است ما علم و فن و صنعت را از بیگانه یی که آن را دارد و ما نداریم، بگیریم، اما اداره آن کار را خودمان به دست خواهیم گرفت، خودمان صنعت را انتخاب خواهیم کرد، آنچه را که برای کشور لازم است، خودمان به وجود خواهیم آورد. انسان باید علم را از هر کس که دارد، یاد بگیرد، اما نه این که یاد بگیرد تا مزدور او باشد. غربیها برای ملت ایران و ملتهای مسلمان دیگر، این را می خواستند.
ما باید علم را یاد بگیریم، برای این که خودمان کشور را بسازیم. در میان ملت ما، استعداد و روح خلاقیت زیاد است. این همان ملتی است که تا چند قرن پیش، مشعلدار علم در دنیا بوده است. ما از لحاظ استعداد و توان علمی بالقوه، چیزی کم نداریم، چرا باید از کاروان علم و صنعت عقب بمانیم، تا آن جایی که کوچکترین چیزها را هم آنها برای ما درست کنند!
علم، متعلق به یک شخص و یک ملت نیست، علم، متعلق به بشریت است و بین ملتها دست به دست میگردد. یک روز بود که اروپای متمدن امروز، در نهایت جهل و بی خبری بود، مسلمین دانشمندان بزرگ آن روز بودند و علم را به اروپاییها یاد دادند. این حرفی است که خود آنها گفتند و می گویند، نوشتند و مینویسند، چیزمجهولی نیست که ما آن را ادعا بکنیم. یک روز علم در آسیا بود، یک روز هم در اروپاست، یک روز هم در یک نقطه دیگر است. علم، متعلق به همه بشریت است. علم چیزی نیست که ملتی بگوید مال من است و مال بشریت نیست، نه، علم متعلق به بشریت است. ما هرجا علم را پیدا کردیم، آن را به دست می آوریم.