تاریخ: 1370/2/3
در باب کار فرهنگی و اهمیت آن، هرچه گفته بشود، تکرار گفته شده هاست و یک نکته بیش نیست و آن، پیام انقلاب و اصل ایصال آن است، که از اصول مسلم اسلامی می باشد. تبلیغ، یعنی رساندن - اَلَّذینَ یُبَلِغُونَ رِسالاتِ الّلهِ - یعنی حجابها و مانعهارا درنوردیدن،و رساندن سخن حق به مرکزی که باید برسد. هرچه گفته بشود، حول وحوش همین یک نکته است، و در این زمینه همه چیز یا بسیاری از چیزها گفته و نوشته شده است.
آنچه که من می توانم عرض بکنم، این است که شما از یک سو وضعیتی را که متوقع است، و از سوی دیگر وضعیتی را که جمهوری اسلامی در آن قرار دارد، با هم مقایسه کنید. نتیجه این مقایسه باید ما را به شیوه های نو و کارهای نشده، یا تصحیح کارهای شده، متنبه کند. در این جا یک بازنگری و خودنگری و محاسبه نفس لازم است.
کمبودها را بایستی جستجوگرانه، با وسواس و بدون اغماض رسیدگی کنیم و ببینیم که چه اشکالی در کار ما بوده است. آیا خطوط موازی در کار تبلیغ و نبودن کانون واحد، موثر بوده است آیا نابلدی کارگزاران موثر بوده است آیا وجود تعارض بین دستگاههای مباشر کار در آن کشور متوقفٌ فیه موثر بوده است آیا درست نشناختن کارهای بااولویت، موثر بوده است آیا کار دارای اولویت سه را در اولویت یک قرار دادن و کار اولویت یک را در اولویت سه قرار دادن، و عدم رعایت تسلسل مطالب، موثر بوده است آیا کمبودها وامکانات مالی موثر بوده است آیا وجود دشمنان و دستگاههای تبلیغاتی کارآمد و مجهز آنها - که پشتوانه های استکبار جهانی را دارد - موثر بوده است همه اینها ممکن است.
آسانترین کار این است که بگوییم همه اینها با همدیگر موثر بوده است. ماکمبود پول داشتیم، کمبود آدم داشتیم. الان مثلا ما این تعداد نماینده یی که درکشورها داریم، تعداد لازم که نیست، تعداد لازم، چند برابر این است. قاعدتا در امکانات انسانی و مادی و تجهیزاتی، کمبود داریم. ما باید مثل یک حسابگر و یک مغز متفکر بنشینیم، یک جدول درست کنیم، این کمبودها را در جدول بگذاریم و ببینیم کدامیک از اختیار ما خارج است، و کدامیک تحت اختیار ماست. آنهایی که تحت اختیار ماست، همت بگماریم و آن مشکلات را برطرف کنیم. غفلت در کار جایز نیست.