تاریخ: 7/2/1377
از اوایل انقلاب، در کارهایی که در اختیار من بوده، به جوانان مسئولیت می دادم، هم در نیروهای مسلح، هم در کارهای دولتی، هم در دوران ریاست جمهوری. و تجربه من این است که اگر ما به جوان اعتماد کنیم - آن جوانی که شایسته دانستیم به او مسئولیت بدهیم، و صلاحیتش را داشت، نه هر جوانی و هر مسئولیتی - از غیر جوان هم بهتر و مسئولانه تر کار را انجام میدهد، هم سریعتر پیش می برد، هم کار را تازه تر و همراه با ابتکار بیشتری به ما تحویل خواهد داد ، یعنی روند پیشرفت در کار حفظ می شود، برخلاف غیر جوان که ممکن است کار را بالفعل خوب انجام بدهد، اما روند پیشرفت در آن متوقف خواهد شد، غالبا این گونه است.آن وقت که ما در شورای انقلاب بودیم، نسبت به همین موضوع، به ما و دوستان دیگری که در آن شورا بودیم، اعتراض می شد. افراد مسنی - عمدتا شصت ساله، هفتاد ساله، هفتادوپنج ساله - هم در آن شورا بودند، که خیلی عقیده به جوانان نداشتند، و می گفتند چرا شما به جوانان رو می دهید و اینها را بی خود وارد کارهای عمده می کنید! اینها دوست نمی داشتند که به جوانان خیلی میدان داده بشود. البته دوست می داشتند که جوانان از آنها اطاعت کنند و دنبالشان راه بروند. می گفتند آنها جوانند، ما پیریم، باید دنبال ما بیایند. خیلی حاضر نبودند به جوانان اعتماد بکنند، ولی ما اعتماد می کردیم و جواب آنها را هم در واقع با تجربه عملی یی که می دیدند خوب کار انجام می گیرد و پیشرفت می کند، میدادیم و داده می شد.