تاریخ: 24/5/74
من می خواهم امروز، با حضور مسئولان عالی رتبه کشور و برجستگان دنیای اسلام، از کشورهای مختلف همین نکته را مورد یک توجه ویژه قرار بدهم.
برادران عزیز، خواهران عزیز و گرامی: امروز مسئله وحدت برای مسلمین یک نیاز قطعی است. امروز دشمن اسلام و مسلمین، دو خصوصیت دارد، که در طول تاریخ این دو خصوصیت را نداشته است. یکی اینکه به شدت به مال، به سیاست، به تبلیغات، به انواع و اقسام ابزارهای اثر گذاری و نفوذ و ضربه زدن، مجهز است. دشمن اسلام کیست جبهه استکبار، از صهیونیسم تا آمریکا، تا کمپانیهای نفتی، تا قلم به مزدها و روشنفکرهایی که برای آنها کار می کنند، در سرتاسر جهان مجهزند. هیچ وقت جبهه مقابل اسلام، این قدر به همه ابزارها مجهز نبوده است.
خصوصیت دیگر این است که، همین جبهه مجهز، امروز نسبت به خطری که اسلام برای او دارد و بیداری اسلامی برای او به وجود می آورد، بشدت حساس است و این حساسیت، ناشی از این است که می بیند اسلام می تواند از مرز یک توصیه اخلاقی فراتر برود و در موضع یک فکری که یک نظامی را به وجود می آورد، ظاهر بشود. دشمنان اسلام دیدند که اسلام توانست یک انقلاب به وجود بیاورد، دیدند که اسلام توانست یک نظام مستقر و پایدار بوجود بیاورد، دیدند که اسلام توانست یک ملت را به خود آگاهی برساند، آنها را از حالت هزیمت روحی، به استقرار و اتکا به نفس و اعتزاز به خود و دین خود تبدیل کند و برساند، دیدند که اسلام می تواند یک ملت را آنقدر مقتدر و قوی کند، که همه آن ابزارهایی که گفتیم، در مورد این ملت بی اثر و کند بشود.
... بهترین وسیله ای که این دشمن دارد، این است که بین مسلمین، اختلاف ایجادکند، بخصوص بین آن بخشهایی که می توانند به دیگر مسلمین، الهام بخش باشند و دیگران، فاصله ایجاد کند. شما ببینید امروز در کشورهای مختلف اسلامی، چقدر پول، از دلارهای نفتی و غیر آن، خرج می شود، برای اینکه کتاب بنویسند و عقاید عجیب و غریب را به شیعه نسبت بدهند. من یک وقتی بخش معظمی از این کتابها را جمع کردم، دیدم خیلی کتاب نوشته می شود، زیرک ترین عناصر تبلیغاتی، در تهیه و تنظیم این کتابها، برای ایجاد اختلاف، تلاش می کنند، برای اینکه آن بخش از جامعه اسلامی، که پرچم اسلام را بلند کرده است، که قله و اوج آن هم ایران اسلامی است، و نیز بقیه جاهایی که به مدد اسلام توانستند به جنگ حوادث زندگی بروند و با قدرتها پنجه بیندازند، از بقیه دنیای اسلام جدا کنند.
... امروز در دنیای اسلام، پول زیاد است، فکر زیاد است، نیروی انسانی قابلی وجود دارد، جمع کثیری از علما، شعرا، نویسندگان، هنرمندان و شخصیتهای سیاسی قابل در دنیای اسلام هستند
بخش عمده ای از منابع عظیم مالی و منابع زیرزمینی، معادن خداداد زیرزمینی، در اختیار کشورهای اسلامی است، اگر اینها با هم همسو باشند، یا لااقل علیه هم کار نکنند، ببینید در دنیا چه اتفاقی خواهد افتاد! دشمن دارد کاری می کند که در دنیایاسلام، همه این منابع انسانی و مالی، در مقابل هم قرار بگیرد، رژیم عراق را تحریک کردند، هشت سال یک جنگ خانمان برانداز در این منطقه به وجود آوردند، بعد هم کمکش کردند، که اگر بتواند این نهال نورسته را به کلی از بیخ و بن برکند، البته نتوانستند.
الان هم از لحاظ سیاسی، حداکثر تلاش را می کنند، لذا استنتاج بنده به عنوان یک خدمتگزار، به عنوان یک آدمی که توطئه دشمن را می بیند و حس می کند، توصیه من، فهم من، برداشت من به برادران مسلمان این است که امروز اتحاد بین مسلمین، برای مسلمین یک ضرورت حیاتی است، شوخی و شعار نیست، جدا باید جوامع اسلامی با یکدیگر اتحاد کلمه پیدا کنند، همسو حرکت کنند، البته وحدت یک کار پیچیده ای است، ایجاد اتحاد یک کار پیچیده ای است، اتحاد بین ملتهای اسلامی، با اختلاف مذاهب می سازد، با اختلاف شیوه های زندگی و آداب زندگی می سازد، با اختلاف فقه ها می سازد.
... معنای اتحاد بین ملتهای اسلامی، این است که در مسائل مربوطه به جهان اسلام، همسو حرکت کنند، به یکدیگر کمک کنند و در داخل این ملتها، سرمایه های خودشان را علیه یکدیگر به کار نبرند.
یکی از چیزهایی که می تواند در این زمینه مرکز باشد، عبارت است از وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، مسلمین و روشنفکران اسلامی باید بر روی شخصیت و تعالیم این بزرگوار و محبت به این بزرگوار، با دید همه گیر نسبت به اسلام سرمایه گذاری کنند، از جمله چیزهایی که می تواند محور این وحدت قرار بگیرد و همه مسلمین می توانند بر آن اتفاق نظر کنند، تبعیت از اهل بیت پیغمبر است، اهل بیت پیغمبر را همه مسلمین قبول دارند، البته شیعه اعتقاد به امامت آنان دارد، غیر شیعه، آنان را به معنای امامت در اصطلاح شیعی، امام نمی داند، لکن از بزرگان اسلام که می داند، خانواده پیغمبر که میداند، مطلع از معارف و احکام اسلامی که می داند. مسلمین باید در عمل به کلمات ائمه علیهم السلام و اهل بیت پیغمبر، اتفاق کلمه کنند. این یکی از وسایل وحدت است.
البته این، یک کار فنی است، کار آسانی نیست، مقدماتی دارد، کسانی که اهل فن اند، اهل حدیث اند، اهل علوم وابسته به حدیث اند، می دانند که مقدمات این کار چیست، باید معیارهای درک حدیث، تلقی و تحمل حدیث و معیارهای صحت و اعتبار حدیث، مورد توافق قرار بگیرد، باید بر روی رجال حدیث توافق بشود.
در گذشته، عمدتا دستگاه خلافت بنی عباس، مقداری هم بنی امیه، جوری ترتیب دادند که معارف اهل بیت را، از ذهنیت دنیای اسلام بیرون کنند، لذا روایات آنان کم نقل شده است. محدث، حدیث را نقل می کند، برای او فرقی نمی کند، حدیث را از حسن بصری، از قتاده و از دیگران نقل می کند، چرا از جعفربن محمد علیه الصلوت و السلام نقل نکند! دستگاه خلافت امثال هارون، مامون، معتصم، متوکل و امثال اینهاست که مانع می شدند، راهها را می بستند، بعضی هم رجال حدیث را متهم می کردند، لذا یکی از کارهایی که باید بشود، تلقی مشترک در این زمینه های مقدمات حدیث است، علما در این زمینه وظیفه دارند، متفکرین اسلامی در این زمینه وظیفه دارند.