تاریخ: 25/1/1378
البته دشمن - همان طور که گفتم - هیچ وقت غافل نیست. در بهترین حالات، با مسائل جهانی، با روابط بین المللی، در مواجهه با شیرینترین لبخندهای دیپلماسی، در مبادله گرمترین درودها و سلامهایی که مسئولان و روئسای سیاسی دنیا به یکدیگر تحویل می دهند، در هر کدام از آنها باید مراقب دشمنی باشند، چون عالم دیپلماسی و روابط بین الملل و مسایل جهانی، عالم صفا و صداقت که نیست. دشمن، همان عنصری است که می خواهد یک ملت و یک کشور را از ابزارهایاقتدارش تهیدست کند. ابزارهای اقتدار و عزت کنونی ملت ما چیست ایمان، عزم راسخ الهی، کار برای خدا، احساس سربازی دین خدا، اینهاست که ملت ما را عزیز کرده است، اینهاست که انسانهای پولادین به وجود آورده است و میآورد و می توانند مقابله کنند. دشمنان می خواهند این خصوصیات را از جوانمردان و انسانهای والای کشور بگیرند.
... البته کار دشمن قابل فهم است. که بخواهد مردم را از ایمانشان، از تقواشان، از روحیه غیرت دینی شان، از عزم راسخشان، از امیدشان تهیدست کند - دشمن در این صدد است - منتها بعضیها که شاید دشمن هم نیستند، ندانسته، نفهمیده، با غفلت کارهایی می کنند که نتیجه آن کارها، بی ایمانی مردم، نومیدی مردم، تردید و تزلزل روحی در مردم است.