تاریخ: 6/3/1370
دو، سه نکته در کار اجرایی وجود دارد، که اگرچه شماها متوجه این نکات هستید، اما تذکر اینها عیبی ندارد:نکته اول، نظارت بر این مجموعه یی است که شما بر آن مسلطید. این ماشین بوروکراسی، چیز عجیبی است. من و شما که ده سال، دوازده سال سابقه کار اجرایی داریم، هنوز بوروکراسی را نشناخته ایم. ما در سخنان دیگران - کسانی که بوروکراسیهای عظیم معروف پنجاه ساله و شصت ساله و صدساله را تعریف می کنند بوروکراسی را می شناسیم، که در بسیاری از موارد، با وضع خود ما هم منطبق است.
ای بسا سیاست مسجل شده یی که تاکید مکرر بر انجام آن شده باشد و مدیر مربوطه - وزیر و بسیاری از سلسله مراتب - به آن مهر امضا و اجرائی زده باشند، ولی فقط یک نفر از انجام آن کار مانع بشود. شماها که هرکدام مدتی در کار اجرایی بوده اید، این را تصدیق می کنید.نمی توانیم بگوییم همه را خوب انتخاب کنید، چون مگر می شود شما یک معیار بگذارید و بعد هزار نفر، دو هزار نفر، ده هزار نفر همکار خودتان را از اول تا آخر باآن معیار تطبیق بدهید مگر چنین چیزی ممکن است حالا برفرض تطبیق دادید، مگر انسانهای خوب، دایما خوب می مانند مگر وسوسه ها در انسانهای خوب اثرنمی گذارد پس، آن چیزی که ضامن است، این است که شما برای نظارت، صرف وقت کنید.
اگر یک مدیر عالی وقتش را تقسیم بکند، شاید بشود گفت که باید نیمی از وقتش را صرف نظارت بر دستگاه خودش، و نیمیرا صرف کارهای دیگر بکند، فکر کردن، سیاستگذاری کردن، دستور دادن، جلسه گذاشتن، و از این قبیل.
نکته دوم این که به گزارشها ترتیب اثر بدهید و روی آنها حساس باشید. باید انسان شامه یی پیدا کند که تا یک گزارش می آید، آن نکته حق را در آن گزارش استشمام کند، یا لااقل در حد بالایی این طور باشد.
هر مدیری باید زیرمجموعه خودش را زیر چتر حمایت خودش قرار بدهد، والا آنها نمی توانند کار کنند، ولی این دفاع از همکار - که سنت بسیار پسندیده و خوبی است - مانع نشود که اگر گزارشی علیه آن همکار آمد، شما بجد به آن برسید.
به نظر من، نسخه موثرتر از همه این است که شما همه جا حاضر باشید و باهمه تخلفها، با حساسیت برخورد کنید، این یک نکته حایز اهمیت است. نکته سوم این است که آن صفا و صمیمیتی را که در شما هست، سعی کنید در کارگزاران اصلیدستگاه به وجود بیاورید.