تاریخ: 2/6/1376
بدانید که قانونگرایی کار سختی هم است، اما با وجود سختیهایش، در کوتاه مدت و بلند مدت، فوایدش از بی قانونی بهتر است. وقتی که انسان سوار ماشین است و می خواهد به منزل برسد، ممکن است از راه میانبرِ ورود ممنوعی، مسیر خود را انتخاب کند. اگر شما از این راه رفتید و به منزل رسیدید، به نظرتان فایده نقدی وجود دارد، اما خطراتی که در این راه هست، به مراتب غیرقابل مقایسه با آن سود است. تمام قوانین همین طورند. از قانون اساسی - که اساس کار ماست - گرفته، تا قوانین عرفی و عادی و معمولی که در مجلس شورای اسلامی تصویب می شود، تا احیانا مصوبات بعضی از مراکز دیگر مثل هیات عمومی قوه قضاییه - که در حکم قانون است - تا مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی، که آن هم مصوباتش در حکم قانون است. آنچه که آنها معین می کنند و به مسئولان راهبرد می دهند، ارزشش بیشتر است. البته این حرف هم - همان طور که عرض کردم - حرفی آسان است که در مقام عمل دشواریهایی دارد. بعضی قانون را طوری عمل می کنند که اصحاب سبت عمل کردند! اصحاب سبت هم عین مر قانون عمل کردند، یعنی خدا گفته بود روز شنبه ماهی نگیرید، اینها هم روز شنبه ماهی نگرفتند. بله، کار کوچکی کردند که آن هم رسما منع نشده بود و آن، این بود که حفره هایی درست کردند، ماهیها داخل آن حفره ها آمدند، راه آن حفره ها را در روز شنبه بستند، تا ماهی نتواند برگردد! روز شنبه این کار را کردند، روز یکشنبه همان ماهیها را گرفتند! این، ظاهر قانون است. اگر شما نگاه کنید، این مثل همان کلاه شرعیهایی است که یک ربای سنگین کذایی را با یک شاخه نبات جا به جا می کردند! قانون بود، ظاهر شرع بود، اما امام بزرگوار رضوان الله علیه که یک فقیه قوی آگاه به لب و روح دین بود - قبل از این که تشکیل حکومت بدهد، این را منع کرد. جزو فتاوی ایشان - که در دوران مبارزه، ما به آن فتوا افتخار می کردیم و همه جا هم نقل می نمودیم - منع حیل ربا بود. ایشان مطلقا حیل ربا را منع کردند. شما آقایان، حیل قانون را هم منع کنید و جلویش را بگیرید. بعضی از شرکتها و بعضی از مجموعه های علی الظاهر قانونی، حامل باطن اصحاب السبتی هستند. مواظب باشید، کسانی که می خواهند از قانون بگریزند، شما را به این دام نیندازند، نیایند شما را قانع کنند که این کار قانونی است.