تاریخ: 15/8/1383
طلحه و زبیر هم - که بزرگان آن روز اسلام و جزو بقایای اصحاب پیغمبر بودند - خدمت امیر المؤمنین آمدند و حرفهای گله آمیزی زدند، از جمله گفتند: إِنَّکَ جَعَلْتَ حَقَّنَا فِی الْقَسْمِ کَحَقِّ غَیْرِنَا ، تو ما رابا دیگران در تقسیم بیت المال یکسان کردی، وَ سَوَّیْتَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ مَنْ لَا یُمَاثِلُنَا ، ما را با کسانی که شبیه ما نیستند، در دادن اموال بیت المال یکی قرار دادی. این چه وضعی است.چرا امتیاز قایل نیستی. فِیمَا أَفَاءَ اللَّهُ تَعَالَی بِأَسْیَافِنَا وَ رِمَاحِنَا ، با شمشیر ما اینها به دست آمد، ما بودیم که اسلام را پیش بردیم، ما بودیم که زحمت کشیدیم و تلاش کردیم، حالا تو ما را با کسانی که تازه آمده اند و عجمی و جزو کشورهای مفتوح هستند، یکسان قرار داده ای.
... حضرت بالای منبر رفت و جواب تندی داد. راجع به مساله ی تقسیم مساوی بیت المال فرمود: فَإِنَّ ذَلِکَ أَمْرٌ لَمْ أَحْکُمْ فِیهِ بَادِئَ بَدْءٍ ، من که بنیانگذار چنین روشی نیستم، قَدْ وَجَدْتُ أَنَا وَ أَنْتُمَا رَسُولَ اللَّهِ ص یَحْکُمُ بِذَلِکَ ، هم من و هم شما بودیم و دیدیم پیغمبر این طور عمل می کرد. من کار تازه یی نکرده ام، همان کار پیغمبر را دارم دنبال می کنم، میخواهم همان ارزشها و همان پایه های اعتقادی و عملی جامعه را در این دوران مستقر کنم. و علی مستقر کرد و می کرد، هزینه اش را هم امیر المؤمنین پرداخت. هزینه ی این کار، وقوع سه جنگ بود.
... امیر المؤمنین در همین زمینه یک جمله ی دیگر دارد. بد نیست ما با معارف علوی یک خرده آشنا شویم. ایشان می فرماید: لا تَمْنَعْنَکُمْ رِعایَةِ الْحَقِّ لاحَدٍ عَنْ اِقامَةِ الْحَقِّ عَلَیْه، یعنی اگر کسی انسان مومنی است، انسان مجاهد فی سبیل الله است، زحمات زیادی داشته، جبهه بوده و کارهای بزرگی کرده، رعایت حق او بر شما واجب است. اگر در جایی این شخص تخطی و حقی را ضایع کرد، شما که مدیر و مسوول هستید، نباید آن حق واجب، مانع بشود از این که در موردی که تخطی کرده، حق اجرا نشود. بنابراین مسایل را از هم جدا کنید. اگر کسی آدم خوبی است، شخص باارزشی است، سابقه ی خوبی دارد و برایاسلام و کشور هم زحمت کشیده، خیلی خوب، حق او مقبول و محفوظ و ما مخلص او هستیم، اما اگر تخطی کرد، رعایت آن حق نباید موجب شود تخلفی که انجام داده، نادیده گرفته بشود. این، منطق امیر المؤمنین است.