ان الله و ملائکته یصلون علی النبی یا ایها الذین امنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما(1).
محبوبترین خلایق نزد خداوند تبارک و تعالی پنج تن آل عبا میباشند. معصومین (علیهم السلام) همان برگزیدگان خداوند متعال، از میان تمامی مخلوقات بوده و قلههای بلند فضیلت و تقوایند.
چهارده نور مقدسی که به انسان و فرشتگان پرستش ذات باری تعالی را آموختند و پس از تسبیح و تهلیل و تکبیر ایشان بود که فرشتگان به تسبیح تهلیل و تکبیر پرداختند. معصومانی که خداوند ایشان را از هر لغزش، اشتباه، فراموشی، خطا، نادانی، نادرستی و انحراف، پاک و به دور نگه داشته است، آنانی که در مقام قرب الهی مسکن و ماوی گزیدهاند. انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا(2). خداوند میخواهد آلودگی را از شما خاندان (پیامبر) بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید - هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
محبت به آنان در ردیف عشق به خداوند شمرده است که کسی که شما را دوست بدارد خدا را دوست داشته و کسی که شما را دشمن بدارد خدا را دشمن داشته است(3). مقام و منزلت اهل بیت (علیهم السلام) در نزد خداوند متعال جایگاهی بس عظیم است که قابل توصیف نیست. خداوند متعال خطاب به حضرت آدم (علیه السلام) چنین بیان میکند که: ...اهل بیت بهترین مخلوقات من میباشند و به سبب وجود آنها به بندگان ثواب و عقاب داده میشود؛ و باید در درگاه من به آنها توسل جست و هرگاه به تو ابتلائات دست میدهد آنها را نزد من شفیع خود نموده و به وسیله آنها طلب حاجت نما؛ و من قسم یاد کردهام که ره کس ایشان را در درگاه من شفیع خود نموده و به وسیله آنها طلب حاجت نماید، در خواستش را اجابت نموده و شفاعت آنها را بپذیرم(4).