این سوره در حقیقت سه پیشگوئی بزرگ در بردارد : از یکسو اعطاء خیر کثیر را به پیغمبر نوید می دهد (گر چه ((اعطینا)) به صورت فعل ماضی است، ولی ممکن است از قبیل مضارع مسلم باشد که در شکل ماضی بیان
@@تفسیر نمونه جلد 27 صفحه 377@@@
شده) و این خیر کثیر تمام پیروزیها و موفقیتهائی را که بعدا نصیب پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) شد، به هنگام نزول این سوره در مکه قابل پیشبینی نبود، شامل می شود .
از سوی دیگر خبر می دهد که پیغمبر (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) بلا عقب نخواهد بود، بلکه نسل و دودمان او به طور فراوان در جهان وجود خواهند داشت .
از سوی سوم خبر می دهد که دشمنان او ابتر و بلا عقب خواهند بود، این پیشگوئی نیز تحقق یافت، و چنان دشمنانش تار و مار شدند که امروز اثری از آنها باقی نمانده است، در حالی که طوائفی همچون بنی امیه و بنی عباس که به مقابله با پیغمبر (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) و فرزندان او برخاستند روزی آنقدر جمعیت داشتند که فامیل و فرزندان آنها قابل شماره نبود، ولی امروز اگر هم چیزی از آنها باقی مانده باشد هرگز شناخته نیست .