این سوره که در مکه و تقریبا در اوائل دعوت آشکار پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) نازل شده تنها سوره ای است که در آن حمله شدیدی با ذکر نام نسبت به یکی از دشمنان اسلام و پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) در آن عصر و زمان (یعنی ابولهب) شده است، و محتوای آن نشان می دهد که او عداوت خاصی نسبت به پیغمبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) داشت، و از هیچگونه کارشکنی و بد زبانی او و همسرش مضایقه نداشتند .
قرآن با صراحت می گوید : هر دو اهل دوزخند، و راه نجاتی برای آنها نیست، و این معنی به واقعیت پیوست، سرانجام هر دوایمان از دنیا رفتند و این یک پیشگوئی صریح قرآن است .
و در حدیثی (از پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) آمده است که فرمود : من قراءها رجوت ان لا یجمع الله بینه و بین ابی لهب فی دار واحدة : کسی که آن را تلاوت کند من امیدوارم خداوند او و ابولهب را در خانه واحدی جمع نکند (یعنی او اهل بهشت خواهد بود در حالی که ابولهب اهل دوزخ است) .**(مجمع البیان) جلد 10 صفحه 558***
ناگفته پیدا است این فضیلت از آن کسی است که با خواندن این سوره خط خود را از خط ابولهب جدا کند، نه کسانی که با زبان می خوانند ولی ابولهب وار عمل می کنند .
@@تفسیر نمونه جلد 27 صفحه 413@@@