خود برتربینی بلای عظیمی است که خمیر مایه بسیاری از معاصی محسوب می شود، غفلت از خدا، کفران نعمتها، غرق شدن در عیاشی و هوسبازی، تحقیر دیگران، و استهزای مؤمنان، همه از آثار شوم این صفت رذیله است، افراد کم ظرفیت همین که به نوائی می رسند، چنان گرفتار کبر و غرور می شوند که مطلقا ارزشی برای دیگران قائل نیستند، و همان سبب جدائی آنها از جامعه، و جدائی جامعه از آنها می شود .
در عالمی از پندار فرو می روند، خود را تافته ای جدا بافته می پندارند
@@تفسیر نمونه جلد 27 صفحه 319@@@
و حتی از مقربان خدا می شمارند، و همین سبب می شود که عرض و آبرو و حتی جان دیگران در نظر آنها، بی ارزش و بی مقدار باشد، به همز و لمز مشغول می شوند، و با عیب جوئی و مذمت دیگران، به گمان خود بر عظمت خویش می افزایند ! جالب اینکه در بعضی از روایات اینگونه افراد به عقرب تشبیه شده اند، که کارشان نیش زدن است، (و اگر نیش عقرب نه از ره کین است، نیش آنها از راه کینه توزیهاست) .
در حدیثی آمده است که پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) فرمود : من در شب معراج گروهی از دوزخیان را دیدم که گوشت از پهلویشان جدا می کردند و به آنها می خوراندند !، از جبرئیل پرسیدم اینها کیانند ؟ ! گفت : هؤلاء الهمازون من امتک، اللمازون ! : اینها عیب جویان و استهزاء کنندگان از امت تواند**(نورالثقلین) جلد 5 صفحه 667 حدیث 5***
همانگونه که در بالا اشاره کردیم، بحث مشروحی در این زمینه ذیل آیات سوره حجرات داشته ایم .