آنچه در این سوره آمده در واقع بیانگر این واقعیت است که توحید و شرک دو برنامه متضاد و دو مسیر کاملا جدا می باشد، و هیچ شباهتی با یکدیگر ندارند، توحید انسان را به خدا مربوط می سازد، در حالی که شرک او را از خدا بیگانه می کند .
توحید رمز وحدت و یگانگی در تمام زمینه ها است در حالی که شرک مایه تفرقه و پراکندگی در همه شؤون است .
توحید انسان را از عالم ماده و جهان طبیعت بالا می برد، و در ما ورای طبیعت به وجود بی انتهای الهی پیوند می دهد، در حالی که شرک انسان را در چاه طبیعت سرنگون می سازد، و به موجودات محدود و ضعیف و فانی پیوند می دهد . به همین دلیل پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) و تمام انبیاء عظام نه تنها یک لحظه با شرک سازش نکردند، بلکه نخستین و مهمترین برنامه آنها مبارزه با آن بود .
@@تفسیر نمونه جلد 27 صفحه 392@@@
امروز نیز همه پویندگان راه حق و علماء و مبلغان این آئین باید همین خط را ادامه دهند، و در همه جا برائت و بیزاری خود را از هر گونه شرک و سازش با مشرکان اعلام دارند .
این است راه اصیل اسلام .
خداوندا ! ما را از هر گونه شرک و افکار و اعمال شرک آلود بر کنار دار
پروردگارا ! وسوسه های مشرکین عصر ما نیز خطرناک است، ما را از گرفتاری دام آنها حفظ کن .
بارالها ! به ما آنچنان شجاعت و صراحت و قاطعیتی مرحمت فرما که همچون پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) هر گونه پیشنهاد سازش با کفر و شرک را رد کنیم .
آمین یا رب العالمین
@@تفسیر نمونه جلد 27 صفحه 393@@@