در دعای ندبه ندا سر می‌دهی:
«اَیْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدیدِ الْفَرائِضِ وَ السُّنَنِ؟»
کجاست آن ذخیرة الهی که روش‌ها و وظایف صحیح را زنده کند؟
زیرا كه فقط در آن شرایط است كه انسان‌ها به بلوغ لازم انسانی خود دست می‌یابند و آهنگ جانشان، هماهنگ نظام هستی خواهد بود و تكوین و تشریع هماهنگ می‌شوند، زیرا عالَمِ كبیر و عالَم صغیر یگانه شده‌اند. آیا راه برون‌رفت از شرایط موجود كه راه رهایی را در سكولاركردن همه چیز می‌داند، احتیاج به یك تحول بزرگ جهانی در ساختار ارزشی جهان ندارد؟ پس خدایا! كجاست آن ذخیرة الهی كه برای چنین كاری ذخیره كرده‌ای؟
«اَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ لِإِعادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّریعَةِ»
کجاست آن برگزیده شده برای احیاء دین و دینداری.
این نكات را با معرفت به عمق آن، باید مکرراً اظهار كرد تا بلکه امام عصر(عج) به قلب ما نظر کنند.
آری! کجاست آن انتخاب شده‌ای که شریعت و دینداری را به نظام تصمیم‌گیری بشریت بر می‌گرداند؟
غفلت از شرایط ویژة تاریخی عصر حاضر؛ یعنی غفلت از وضع فرهنگی عارض شده بر مناسبات انسان‌ها در جهان و غفلت از دشمنی‌هایی كه عدة خاص با بشریت دارند از یك طرف، و غفلت از راهی كه خداوند برای رهایی بشر از این مشكلات قرار داده از طرف دیگر، همه و همه موجب تقویت ظلمات آخرالزمان شده است و شما با اظهار این فراز ماوراء این غفلت‌ها متوجه افقی بلند و كارساز هستید.
«اَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لِاِحْیاءِ الْکِتابِ وَحُدُودِه»
کجاست آن کسی که آرزوی ماست، برای این‌که کتاب الهی و حدود و قوانین آن را احیاء کند؟
در این فراز اولاً: متوجة موانعی هستیم كه در جهت احیاء كتاب الهی و حدود دین در صحنه است و وجود مقدس آن حضرت رفع آن را در ید قدرت خود دارند. ثانیاً: معتقدیم چنین وجود مقدسی هست و مأمور چنین كار بزرگی است. آن‌قدر آن كار بزرگ است كه چیزی مثل انقلاب اسلامی در حدّ زمینة ظهور آن می‌باشد ولذا امام خمینی(ره) می‌فرمایند: ما می‌خواهیم این انقلاب را به صاحب اصلی‌اش تقدیم كنیم.
تا كسی در مسأله مهدویت از حدّ عاطفه و احساسات جلوتر نیاید و آن را به عنوان یك استراتژی بزرگ، جهت اصلاح اساسی امور بشر ننگرد، نمی‌تواند درست فكر كند و لذا در صدد نیست، چنین امكان بالقوه‌ای را به صحنة زندگی بشر بیاورد.
«اَیْنَ مُحیی مَعالِمِ الدّینِ وَاَهْلِه؟»
کجاست آن وجود مبارکی که موجب به نمایش درآمدن دین خدا و دینداری بندگان خدا می‌شود و ارزش‌های غیر دینی بشر را به ارزش‌های دینی تبدیل می‌کند؟
ما خودمان نمی‌دانیم که در حال حاضر در ظلمتکـده ضد ارزش‌ها به‌سر می‌بریم، اگر به این موضوع رسیده بودیم، متوجه می‌شدیم، باید فریاد بزنیم؛ کجاست آن كس‌که علامت‌های دینداری و اهل دیانت را زنده می‌کند.
بشر امروز گرفتار تفكر سیاه سكولاریسم است و در نظام فرهنگی امروز دنیا این‌طور القاء می‌شود كه بدون حضور نورانی دین و امامی كه حامل دین است، می‌توان امور بشر را سامان داد. ولی این فراز به همة این حرف‌ها پشت می‌كند و توجه‌ها را برای اصلاح امور به سوی كسی می‌اندازد كه احیاء‌كنندة ملاك‌های دین و دینداری است. اول باید سیاهی روزگار را شناخت كه همه چیز را بر اساس ذائقه سكولار شكل می‌دهد، از اقتصاد و سیاست بگیر تا تربیت و فرهنگ. اگر عمق سیاهی ظاهر نشود، اگر روشن نشود چگونه روح كودكان ما با ظلمت سكولار سیاه می‌شود و این سیاهی ادامه می‌یابد، نمی‌توانیم با تمام وجود خود را آمادة ظهور احیاء‌كنندة دین و دینداری كنیم، نمی‌توان اصلاح امور را از فكر و فرهنگی انتظار داشت كه سبب همة این ناهنجاری‌ها بوده است. فقط با فرهنگ مهدویت است كه امكان نجات از استحالة فرهنگی برای بشر ممكن است و همة حیله‌ها را خنثی می‌كند، چون توجه به فرهنگ مهدویت توجه به «حق» در هر زمان است و نظامنامه‌ای برای صحیح‌زیستن در هر عصر است، و این انتظار؛ فرهنگ‌ساز است، چرا كه همة فضائل عالی انسانی را در خود مجتمع ساخته است.