در ادامة دعای ندبه عرضه می‌داری:
«أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ»
کجاست همو که امید است ظلم و ستم و دشمنی را از بین ببرد؟
شاید برایتان سؤال باشد، چرا اصرار و مأموریت اصلی امام‌زمان(عج) این است که دشمنی و ظلم را از متن جامعة انسانی از بین ببرند؟ چون باید در جامعه انسان‌ها، حق پیدا شود. زیرا انسان‌ها حق را دوست دارند، آرمان اصلی هر دلِ پاکی تجلی حق است در همة ابعاد. حق در دو جا تجلی پیدا می‌كند: یکی در قلب انسانی که از معصیت خدا فاصله گرفته و مفتخر به اُنس با محبوب خود شده است و یكی هم در جامعه‌ای كه عاری از ظلم و پُر از عدالت شده است. همان طور که گناه از موانع ظهور حق در قلب است، افراد ظالم هم از موانع ظهور حق در جامعه هستند. امام(عج) علاوه بر این‌كه با نظر مباركشان - چنانچه انسان آمادگی لازم را در خود ایجاد كرده باشد- موانع ظهور حق را در قلب برطرف می‌كنند، موانع ظهور حق در جامعه را نیز برطرف می‌کنند، و مگر می‌شود اجتماع بشری و جامعه انسانی به تجلی کامل حق یعنی به بلوغ حقیقی خود نرسد؟(88) و لذا در راستای چنین شعور و بصیرتی است كه ناله سر می‌دهی: «أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ» كجاست آن امیدی كه باید بیاید و موانع ظهور حق را در جامعه از بین ببرد؟
و در ادامة دعا در وصف همان آرمان است که می‌گویی:
«أَیْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِیدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ»
کجاست آن ذخیره‌ای که بناست بیاید و وظایف دینی و سنن الهی و نبوی را در جامعه احیاء کند؟
آیا شما نمی‌خواهید سنت‌های الهی آن طور که شایسته است، احیاء شود و سنت پیامبر(ص) در جامعه حاکم گردد؟ اگر که خواست شما امام‌زمانی شد و طالب احیاء دستورات خدا و سنن الهی شدید، همین حالا امام‌زمان(عج) به شما نظر دارند. باید خواست و آرزو و آرمان ما، احیاءِ حکم خدا شود، و در ادامه ناله سر می‌دهی که:
«أَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ لِإِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّرِیعَةِ»
کجاست آن برگزیده شده برای برگشت‌دادن دین و دیانت.
نباید ساده از كنار این مطالب بگذریم. دعای عجیبی است، می‌فرماید: كجاست آن کسی که انتخاب شده است برای این‌که دین رفته را برگرداند. هرکس امید برگشتن دین را به مسیر اصلی خود ندارد، چنین شخصی امام‌زمانی نیست و امام‌زمان(عج) به این شخص نظرهم نمی‌كنند. مگر می‌شود بازگشت دین خدا به جامعه را، آن هم به همان صورتی که رسول خدا(ص) آورده‌اند، طلب نکرد؟ کسی که بگوید؛ دورة دین و دینداری گذشته و حرف‌های دین قدیمی شده است و دین برای چه می‌خواهیم؟! این آدم؛ امام‌زمانی نیست و همچنان كه روشن شد زندگی او هم زندگی آدمی نیست، بلکه دارای زندگی حیوانی است. کسی که فکر کند نظام اجتماع بشری بستر و زمینه حاکمیت حق نمی‌شود، چنین شخصی امام‌زمانی نیست، یعنی نه خواستنش امام‌زمانی است، نه امیدش امید به فوران لطف الهی به جامعة بشری است و لذا در امیدهای پوچ خود سرگردان است. امید به حاكمیت حق در جامعة بشری زیباترین و واقعی‌ترین امیدها است. به همین جهت رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «اَفْضَلُ اَعْمالِ اُمَّتی اِنْتِظارُ الْفَرَج»(89) برترین اعمال امت من انتظار فرج است. و امیدواربودن به تحقق بستری که به نور اسلام در آن بستر، تمام مناسبات اجتماعی انسان‌ها با مدیریت امام معصوم که واسطة فیض بین آسمان و زمین است، اداره می‌شود.