سپس شروع می‌كنی سختی‌های دوری جامعه از امام(عج) را ارائه می‌دهی و بعد با جملة:
«بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنَّا»
جانم فدایت، تو آن غایبی هستی كه از ما فاصله نگرفته است.
از این‌جا معاشقه با امام شروع می‌شود و فرازهایی را كه با «بِنَفْسی» شروع می‌شود، پیش می‌كشی و سپس همدردی با امام(عج) به میان می‌آید، مبنی بر این‌كه برای من بدون تو در جهان به‌سربردن سخت است،آیا راهی برای ملاقات با تو هست؟ چه موقع از آب گوارای رؤیت تو سیراب شوم. و همچنان این فرازها را که در نهایت اشتیاقِ رؤیت و در سوز و گداز است، تكرار می‌كنی كه بحث آن را به وقت دیگر باید موكول كرد، تا می‌رسی به این فراز كه دست نیاز به سوی حضرت پروردگار دراز می‌كنی و می‌گویی:
«فَأَغِثْ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ عُبَیْدَكَ الْمُبْتَلَى»
ای خدایی كه فریادرس هر تقاضامندی، به فریاد بندة گرفتارت برس.
چون گویندة این قسمت از دعا متوجه است كه گرفتارِ عدمِ ارتباط با امام خویش است. می‌گوید: خدایا کمکم کن چون بنده‌ای هستم گرفتار عدم ارتباط با امام زمانم.
«وَ أَرِهِ سَیِّدَهُ یَا شَدِیدَ الْقُوَى»
خدایا! ای قدرت مطلق ! به بنده‌ات آقایش را نشان بده.
ملاحظه كنید كه این ناله، نالة كسی است كه اول به مقام امام و نقش امام(عج) در هستی معرفت دارد و می‌داند كه خود و جامعه می‌توانند از رؤیت امام(عج) بهره‌های فوق‌العاده ببرند، لذا است كه اول باید نوع تفكر و نگرش ما درست شود تا رؤیت، همه‌جانبه گردد و نتیجه‌اش بی‌نهایت باشد. حالا امام(ع) را می‌خواهی ببینی، یعنی چه؟ یعنی شکل حضرت را ببینی؟ این داستان را شنیده‌اید که؛ بندة خدای كشاورزی كه نزدیک مسجد سهله زندگی می‌کرد، شنیده بود، هرکس چهل بار جهت زیارت امام زمان(عج) به مسجد سهله برود، آن حضرت را می‌بیند. با خود می‌گوید: کاری ندارد، چهل بار زیارت می‌رویم تا آقا را ببینیم. روز چهلم که به زیارت می‌رفت، شخصی از او پرسید کجا می‌روی؟ جواب داد، به زیارت می‌روم. پرسید: زیارت برای چه كاری؟ جواب داد: برای چهلمین بار می‌روم زیارت تا امامم را ببینم. دوباره سوال کرد امامت را برای چه می‌خواهی ببینی؟ گفت: کارش دارم. فرمود: فرض کن من امام تو هستم، بگو ببینم چه کارم داری؟ گفت اگر راست می‌گویی که تو امام من هستی این بیل من را پارو بكن.آن آقا هم فرمود: بیل تو پارو شود. نگاه کرد دید بیلش پارو شد، سر را بالا آورد دیدآن آقا نیست! نمی‌خواهم بگویم آن كشاورزِ ساده، مستقیما با وجود مقدس امام(عج) روبه‌رو شده است، عموما این‌ها با عوامل حضرت روبه‌رو می‌شوند، ولی عرض بنده این است كه اگر معرفت نباشد، با رؤیت شکل و شمائل خود امام، یا رؤیت عوامل امام(ع) ، ما طَرْفی نمی‌بندیم، تازه بیلش هم پارو شد، در حالی كه پارو ارزان‌تر از بیل بود.
پس اول باید بفهمیم که در رابطه با وجود مقدس امام زمان(عج)، چه کاری می‌خواهیم انجام دهیم و چه بهره‌هایی می‌توانیم از ایشان ببریم. مسلّم زندگی بدون امام‌زمان(عج) به هیچ دردی نمی‌خورد، اما برای امام‌زمان‌شناسی، ابتدا امام‌شناسی نیاز است، به این معنی كه مقام و جایگاه آن حضرت و نقش آن حضرت را در هستی بشناسیم. تا آن‌وقت این ناله‌های مطرح شده در دعای ندبه، معنی خود را پیدا كند.