«بِنَفْسی اَنْتَ مِنْ عَقیدِ عِزٍّ لا یُسامی»
تو آن سر رشته عزت هستی که کسی با تو برابری نمی‌کند.
من چه می‌توانم در شرح این فراز بگویم، در حالی كه در ظلمات افتخارات و عزّت‌های واهی و وَهمی فرو رفته‌ام و معنی عزّت را كه تجلی عزّت حق است نمی‌شناسم. خداوند می‌فرماید: «مَن كَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا...»(78) ای انسان‌ها! هركس طالب عزّت است، تمام عزّت از آن خدا است. پس هركس خدایی است، به نور عزّت حق در عزّت به‌سر می‌برد، و این یك حالت حضوری است كه در جان آن‌كس كه قلبش تحت تأثیر نور خدا است، حاصل می‌شود. حال كه كسی فهمید مقام عزّت از آن حق است، به دنبال رشته‌ای می‌گردد تا این عزّت را در جان خود پدید آورد و در نتیجه متوجّه وجود مقدس امام زمان(عج) می‌شود. این عزّت غیر از عزّت‌های اعتباریِ موجود در اجتماع است. عزّت خدا، عزّت حضوری است و وجود مقدس حضرت صاحب‌الامر(عج) در مقام انسانی صاحب آن عزّت‌اند و واسطة افاضة آن عزّت به بندگان شایسته می‌باشند.
در این فرازهای اخیر چنانچه ملاحظه فرمودید؛ شما امام زمان(عج) را با حقیقی‌ترین صفات كه یك انسان كامل دارا است، مورد خطاب قرار می‌دهید و هدف بنده هم از طرح مطالب اخیر همین بود. کسی که بنشیند و با امام زمانش حرف بزند این دیگر کسی نیست که دنیا بتواند جذبش کند و بتواند از احوالات آن حضرت چشم بردارد. حیف که اهل‌البیت(ع) همیشه مظلوم بوده‌اند، هنوز هم مظلومند، ظاهراً بناست تا زمین زمین است و تا زمان زمان، مظلوم بمانند، چون هنوز که هنوز است آن طور که باید و شاید فرهنگ این خانواده مورد توجه نیست. ولی شیعة متفکرِ بیدار و معنویت شناس، خوب راهی را شناخته است. ما باید کاری بکنیم که فرهنگ امام زمانی را بشناسیم و خود را در معرض نظر مبارک آن حضرت قرار دهیم و جامعه‌مان را هم آماده ظهور آن حضرت بنماییم. خودتان در مورد آن حضرت می‌گویید «ذخیرة هستی» است، پس باید به این ذخیرة هستی نزدیک شد.
امیدوارم عرایض بنده مقدمه‌ای باشد برای آمادگی درک معارفی که آن معارف منجر به فهم امام زمان(عج) شود. إن‌شاالله
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»