حضرت موسی(ع) با مردمی روبه‌رو شد که گفتند: اگر تو خدایی داری، برای خدایت یک شکل و شمایلی درست کن تا ما اورا بپرستیم.(55) این نوع تقاضا، از پیامبر خدا نشان می‌دهد مردمی که در شناخت خدا اسیر صورت ها هستند، نمی‌توانند پیامبر و امام زمانشان را هم بفهمند. به همین جهت به ما دستور داده‌اند در زمان غیبت امام زمان(ع) بگوییم:
«اَللّّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی نَفْسَکَ لَمْ اَعْرِف نَبِیِّکَ، اَللّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَکَ، اَللّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فِاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی»56
خدایا! خودت را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانی پیامبرت را نخواهم شناخت، خدایا! رسولت را به من بشناسان که اگر رسولت را به من نشناسانی، حجتت را نخواهم شناخت. خدایا! حجّتت را به من بشناسان كه اگر حجتت را نشناسم، در دین خود به گمراهی می‌افتم.
پس معلوم است برای پیامبر شناسی و امام شناسی یک نحوه ارتباط و یک نحوه شعور مثل شعور خداشناسی نیاز داریم، که در این فراز از دعا تقاضا می‌کنی خدایا! اگر تو را نشناسم، پیامبر و امام خود را نخواهم شناخت. گفت:
گوش سر بفروش و دیگر گوش خر
گوش سـر را در نیابد این سخـن
پیامبرشناسی یک شعور مافوق فهم صورت‌گرا می‌خواهد. آدم‌های عادی وقتی کتابی از یك نفر می‌خوانند، با این که شخصیت حقیقی نویسنده همین فکرش است که در کتاب با آن روبه‌رو هستند، می‌پرسند نویسنده چه شکل و قیافه‌ای دارد؟! یعنی این‌ها نمی‌توانند شخصیت حقیقی نویسنده را که افکار اوست، بشناسند و بپذیرند. این‌ها هنوز اسیر شکل‌ها و صورت‌ها و قیافه‌ها هستند تا شکل او را نبینند قانع نیستند که او را می‌شناسند.
اول باید در امام زمان‌شناسی و توسل به مقام عظمای حضرت، نگاه خودمان را درست کنیم. این كه روایت می‌فرماید: اگر چهل روز با نیت خالص عبادت کنی، امام(ع) را می‌بینی، یعنی چهل روز خودمان را عوض کنیم و نگاهمان را به سوی معنویت جهت دهیم، زیرا امام که غایب نیست، ما غایبیم. به همین جهت هم وقتی ما تغییــر رتبه دادیم، امـام(ع) را می‌یابیم. به چه نحوی؟ نحوه هایش فرق می‌کند.
هیچ‌کس نیست که روح آماده داشته باشد و بی‌امام بشود. پس این نکته را التفات بفرمایید که بیش از آن‌که دنبال تصرف بیرونی امام(ع) باشیم، تصرف درونی امام(ع) را تقاضا كنیم. بیش از آن که دنبال صورت امام(ع) باشیم، دنبال حقیقت امام باشیم. خودمان را عوض کنیم تا نحوه حضور حضرت برایمان روشن شود.