سؤال: رؤیت قلبی امام، با رؤیت بصری امام چه تفاوتی دارد؟
جواب: ابتدا به این نكته باید توجه داشته باشید كه آن‌هایی که می‌گویند امام(عج) را دیده‌اند، دو گونه‌اند: یكی كسانی كه یاران امام را دیده‌اند، و یكی هم كسانی كه به رؤیت قلبی و اتحاد با حقیقت امام رسیده‌اند.
الف: ملاقات با یاران امام زمان(عج): یک وقت شخصی در بیابانی مثل صحرای عرفات، چادر محلّ استراحتش را گم کرده است و متوسل به وجود مقدس حضرت می‌شود تا راهنمایی‌اش كنند. حالا به کمک یاران حضرت بقیة‌الله(عج) به چادرش راهنمایی می‌شود. اساتید ما در رابطه با این نوع ملاقات مثال زیبایی می‌زدند؛ می‌گفتند: وقتی چوپان گله گوسفدان را به چرا می‌برد، آن گوسفندِ ضعیفی را که در آخر گله است و نمی‌تواند همراه با گله بیاید، بغل می‌کند و جلوی گله می‌گذارد. حالا این گوسفند ضعیف به آن قوچ‌هایی که خودشان جلوی گله دارند می‌روند نباید افتخار بکند که چوپان مرا آورد و جلوی شما گذاشت؛ آری رحمت وجود مقدّس امام(ع) این‌قدر زیاد است که اگر بیچاره‌ای استغاثه کند که « ای امام‌زمان! من‌را کمک کن تا به چادر محلّ سكونتم برسم»، ایشان هم همان‌طور كه آیت‌الله جوادی«حفظه‌الله» فرمودند از طریق یكی از یارانشان به او کمک می‌کنند. این حادثه‌ها را در حدّ ملاقات با امام زمان(ع) نباید قلمداد كرد به طوری‌که بخواهیم امام(ع) را در این نحوه كار‌ها بنگریم؛ آری این حادثه‌ها برای این كه بفهمیم مددرسانی غیبی در عالم هست كه درمانده‌ها را مدد می‌كند، خوب است ولی حدّ امام زمان(عج) خیلی بالاتر از این حرف‌ها است و برای اثبات وجود مقدّس حضرت در عالم راه‌های فوق‌العاده پر ثمرتری هست که اگر كمی مسأله را درست روشن کنید، مطمئن باشید آدم تعجب می‌كند! «چطور می‌شود كسی بگوید: «امام زمان(عج) نیست؟!»
پیشنهادم این است كه وقتتان را روی این چیزها نگذارید که بخواهید راهنماشدگان در بیابان‌ها را دلیل وجود امام و نمونه ارتباط با امام‌زمان(ع) بدانید. آری؛ این‌ها هست، دروغ هم نیست، پذیرفتن مسأله هم خیلی راحت است. ولی مطالب و حقایق دیگری هست که این مسائل نزد آن‌ها هیچ است. همان طور كه فرمودند: «اصلاً وقتت را صرف نکن که امام‌زمان(ع) را ببینی. سعی كن آن حضرت به شما توجّهی بكند»؛ چراكه او به وسعت هستی است. شما كسی را كه به وسعت هستی است چگونه می‌خواهی ببینی؟! در چه حد پایین بیاید که تو او را ببینی؟! تو کاری کن که افق جانت را به چنین وجود مقدّسی وصل بکنی، او به اذن الهی مدیر هستی و واسطه فیض است. در مورد واسطه‌فیض‌بودن حضرت(ع) یک چیزی می‌گوییم، یک چیزی می‌شنویم. وقتی كه فهمیدید مقام حضرت یعنی چه، كاری می‌کنید که آن جامعیتِ اسماء الهی، یعنی امام زمان(عج)، به شما نظرکند، تا تمام وجودتان نوری در جهت عبودیت شود. آری! این مسئله به معنی آن نیست که آن مقام دارای تعین شخصی نمی‌باشند و از طریق تعین شخصی با افراد مرتبط نیستند.
ب: رؤیت قلبی و اتحاد با حقیقت امام(ع): در مورد رؤیت قلبی قضیه از این قرار است كه عدّه‌ای تلاش می‌کنند کاری کنند که امام(ع) به آن‌ها نظر بکند. و اگر درست عمل كنند موفق هم می‌شوند. گاهی حركات و سكنات و كلمات علمای بزرگ و یا این جوانان مخلص را ملاحظه كنید، اصلاً نمی‌شود این عزیزان بدون نظارت امام(ع)، این حالات قلبی و عبادی را داشته باشند. یك جامعیتی همراه با شعور و حكمت، در شخصیت این‌ها نمایان است. معلوم است دلشان متأثر از نور امام(ع) است. بعضی‌ها از این بالاتر می‌آیند؛ آن نظر را حس هم می‌کنند؛ متوجّه می‌شوند این حالت چیز جدیدی است. بعضی از اولیاء هستند - حالا یا به اشاره چیزی می‌گویند یا نمی‌گویند- كه امام(ع) به آن‌ها نظر می‌کند و می‌فهمند که این حالت باید از طرف امام باشد و این نوع رؤیت، رؤیت قلبی است و بركاتش هم بسیار زیاد است، چون در این نوع رؤیت، نور وجود مقدس امام معصوم(ع) جان و قلب انسان را متأثر كرده و جهت داده است.