امام باقر (علیه السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت نموده که آنحضرت فرمود: دشنام دادن مؤمن هرزگی و فسق است و جنگ با او کفر است، و خوردن گوشت او (یعنی در پشت سرش بدگوئی کردن) گناه است حرمت مالش مانند حرمت خون اوست.
در خبر دیگری آنحضرت فرمود:
لاتسبوا الناس فتکتسبوا العداوه بینهم:
بمردم دشنام ندهید تا میان آنها دشمنی کسب نمائید.
از امام باقر یا صادق (علیهما السلام) روایت شده که چون لعنتی از دهان کسی بیرون آید در تردد باشد. اگر مجوزی پیدا کند (یعنی بطرفی که لعنت شده مستحق لعن باشد) میرسد وگرنه بصاحبش بر میگردد.
امام باقر (علیه السلام) در خبر دیگر فرمود: هیچ انسانی چشم در چشم مؤمنی او را سرزنش نمیکند مگر اینکه به بدترین مرگها میمیرد و سزاوار است که همچو کسی بخیر باز نگردد.